Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

palce odbiegły
nieco,
dokazują, ile żyje
kształt,
w jego konturze nie pamiętam
pierwszego
odgłosu dłuta...
nosiłem wtedy
oczu strumienne rzeźby,
kontur zostaje,
pamięć cienia...
umrą godziny, ramion czekanie...

rzeźba zawoła sama.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zgrabnie wyrzeźbiony tekst. Miniatura pamięci. Gdy umrą godziny cień pozostanie. Wyraźny kontur wystarczy by wrócić do Domu.

Pozdrawiam ciepło

by wrócić do domu, wystarczy ramion czekanie, godziny wtedy nie umierają, to nie miniatura, monumentalna rzeźba...pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki za komentarz i plusa, to co zawsze mnie czaruje, to interpretacja , każdy w czytanym tekscie wyciąga coś własnego, to naturalne i dlatego piękne...pozdrawiam
Opublikowano

Wiem, że to nie jest wiersz o "rzeźbie", tylko o tym co jest przed "rzeźbą", ale jednak za bardzo mgielne to wszystko.Przydałby się jakiś "kontur" wiersza,na którym można by się oprzeć,który by pozostał.Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...