Do równowagi

[Marek Paprocki]

na nić pajęczyny
ziarenka maku nawlekam

swoisty różaniec
rozważa wiele tajemnic

ciężar chwili
dźwigam uporczywie

w doznaniu równowagi
nie oczekuję nagrody

[Zbigniew Wilk]

Wiersz ładny, a za co nagroda ?

[Agnieszka_Przypadek]

Moje wyrazy uznania. Wyczuwa się tą kruchość mozołu.
Pozdrawiam

[Marek Paprocki]

Za co nagroda? Równowaga duchowa,psychiczna lub wewnętrzna może być nagrodą za pracę nad sobą, za opanowanie swoich niekontrolowanych emocji.

[Gość Siostra Urszulanka]

bardzo ładnie Panie Marku :)

ps. ostrożnie tylko z tą nicią - lubi pękać

pzdr SU

[Mirosław_Serocki]

Różaniec jest dla mnie przedmiotem obcym, ale nie o to chodzi. Całkiem zgrabnie, chociaż do mnie osobiście nie dociera. Po prostu inne upodobania.
Pozdr.

[Witold Marek]

A tak, dane są naszym rękom raczej krople niż kosmosy; i rozliczani jesteśmy (zwłaszcza sami przed sobą) nawet z chwil. A nagroda należy się najbardziej tym, którzy jej nie oczekują.
Tylko żeby ten różaniec dostał inny przymiotnik niż "swoisty" - bo to chyba bardziej do komentarza niż do wiersza.

[Małgorzata Nasierowska]

Nagrodą jest to że tak Pan potrafi Panie Marku ! Aż czuje się fizycznie tę kruchość pojęcia i ten balast jednocześnie. Ileż trzeba wrzucić pomiędzy żeby szale się wyrównały ! Ale czy nie o to w życiu chodzi ??
Bardzo dobry wiersz , wręcz wyśmienity!

[Luthien_Alcarin]

bardzo ciekawy wiersz... naprawde mnie użekł
ze względu na swoją kruchość i delikatność

Pozdrawiam

Agata