Trzepanie Wojaczka

[H.Lecter]

mój bóg niewierzących
nie ufa mi
patrzy mi na ręce
jak pieszczą kobiety i wiersze
i uderzenia
patrzy poprzez moją nagość
osłuchuje niesłyszalne
kiedy piję i kocham
przetrząsa moje myśli
otwiera samotne pokoje
a może to tylko
brak talentu do życia
natchnienia do bycia
tak lekko
staczać się w błoto i mrok
aż za gardło ściśnie
przeczucie światła
mocno

[maranatha neothenia]

tytuł przyciągnął mnie jak magnes
i do połowy wiersza masz rację-
klimat trzepaniowo-wojaczkowy

od połowy myślę że to już twój osobisty czar i urok rozlany
tego którego jeszcze nie znamy
jeszcze trudno nam określić
(mówię jako tłum czytelników)
nic więcej nie skomentuję
nie dosyć mi w tym ciebie
czekam na dalsze odsłony