Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Myślę o kulce w mojej skroni,
Pejzażu myśli i uczuć na ścianie.
Przemierzam oceany łez poronionych
Przez chwile wyimaginowanych uczuć.

Od drzewa do krzaka, od myśli do słowa
Przemierza moich życia blask
Od cierpienia do bólu, ode mnie do Ciebie
Ścieżki martwego świstu jak echo w tatrach.

Czuję w potylicy rozrywający ból
Kula zboczyła ze swej trasy...
Ciepło przemierza mój stan
Ból koi cierpienie życia?!

Daj mi skonać w cieple Twoich słów
Daj mi umrzeć, gdy wyjdziesz ze mnie już...

Opublikowano

płeńta jest fajna, bo dość szeroką Autor przedstawił
a wcześniej to
"Od drzewa do krzaka, od myśli do słowa
Od cierpienia do bólu, ode mnie do Ciebie"
to troche takie zakrojone, nie wychodzące ( tak się zdaje)
pozdra. ciepła

Opublikowano

Podoba mi się...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



...coś jak złoty strzał, dla uzależnionego od miłości.
Pozostaje tylko kwestia czy miłość jest tak namacalna?
Zresztą - to już temat rzeka...

Pozdrawiam :)
Opublikowano

Wiadomo o czym mowa, ale zupełny galimatias Ci powstał, taki jak myśli peela.

pejzaż myśli i uczuć na ścianie - hmm
poronione łzy(?), to poroniony pomysł
wyimaginowane uczucia - a może to tylko fantazja, i po co się zadręczać?
Przemierza moich życia blask(?) - bzdurka jakaś
....
wymieniać by jeszcze wiele, ale lepiej napisz wiersz od nowa

pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Konrad Koper ...i nikt nie wie, skąd przychodzi, ale wszyscy czują, gdy przechodzi przez nich.
    • @Naram-sin W chwili, gdy epoka, w której przyszło mi żyć, zwraca się ku mnie z niechęcią — nie jak matka, lecz jak oschła macocha, której spojrzenie zimne, a dotyk twardy — nie potrafiłem, nie chciałem nawet, mówić jej językiem. Bo cóż znaczy język tejże epoki, jeśli nie maska jej własnego obłędu? Jakże pisać słowami, które same w sobie niosą ziarna tego zepsucia, które pragnę obnażyć? To tak, jakby opisywać więzienie tuszem nasyconym krwią niewinnych — zdradliwa to materia. Nie — buntowałem się w każdym zdaniu, w każdej sylabie. Nie ze złości, lecz z konieczności. Bo gdy świat nie mówi już do mnie po ludzku, ja też nie będę odpowiadał jego głosem. Nie będę wchodził w jego grę. Gdyż prawda, jeśli ma się objawić, nie może się posługiwać narzędziami kłamstwa.
    • Po co Twój wiersz przywdział taki patetyczny kostium? Chcesz przekazać jakąś myśl, ale czytelnik nijak nie może się jej dopatrzeć pod grubą zbroją. Wyciągasz najcięższe armaty, słownictwo, które może robiło wrażenie jakieś dwieście lat temu, nie dodając nic, co zaktualizowałoby przekaz w jakikolwiek sposób: językowy, przedmiotowy, formalny. Upadek, mrok, krwawienie, ruina, żelazne jarzmo, zgasły płomień, ból, ogrom - cały ten apokaliptyczny pakiet ma tworzyć iluzję głębi, ale to tylko pozory, bo utwór nie wychodzi poza prawdy oczywiste. Aż dziw bierze, że ten wciąż niszczony świat jeszcze istnieje. Słonko na końcu - nie mam pojęcia, skąd taki kuriozalny pomysł. W utworze pełnym wszystkich odmian dekadencji nagle pojawia się słowo rodem z wierszyków dla przedszkolaków.  Jeśli jeszcze zestawi się to wszystko z kulejącym warsztatem (wiersz nie ma rytmu, rymy są kiepskie), to całość w żaden sposób się nie broni. Najlepszą rzeczą, jaką można zrobić, aby uniknąć takich błędów, jest, po pierwsze, po drugie i po trzecie, nie sięgać po tak górnolotne tematy, nie mając nic do powiedzenia na ich temat ponad to, co każdy wie z podręczników szkolnych. A po czwarte - nie naśladować wzorców poetyckich z dawnych epok, bo jest to ożywianie trupów na cmentarzu. Epoka, w której żyjemy, nasza rzeczywistość, nasze dylematy, nasz język - są o wiele bardziej warte eksploracji, bo żywe.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie dziwię Ci się. Naprawdę bardzo szybko się przyzwyczaiłem. 3M-y owszem, są duże, ale Honeywelle już nie, a przy okazji fajniej wyglądają.  
    • @Wędrowiec.1984 Oj,  bo zaraz mnie przekonasz :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...