Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Imagine

Bo
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bo

Bo

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

w knajpie Pod Aniołem
trwa od rana bal
jest facetów kilku
no i kilka lal

dziś tu Pod Aniołem
mam miejsce pod stołem
zbyt szybko wypiłam
no i skrzydła zwijam
ajajajajaj

obok kilku gości
błazeńsko gra w kości
co wyrzucą to się kłócą
Eskalero dwa na dwa

w knajpie Pod Aniołem
swoje nerwy koję
bolsem na wyrywki
bo to piją dziwki
gdy je dławi żal

ktoś mnie karci Mona
zakryj że ramiona
czym już potępiona
czy tu jeszcze raj

małe pieski dwa
Goya oraz ja
zaglądamy w teczkę
bo tam Calineczkę
trzyma jakiś gad

suki z naprzeciwka
wyją do mnie dziwka
jak je przycisnęłam
skomlą że naj naj
i że to performance
znaczy że dla jaj

są chwile podniosłe
bo dociera gospel
przez skórę przenika
słodzik od Rubika
Calineczka łka

na wąziutkich ustach
śladowy uśmieszek
jak nie kopnę duszy
to się nie ucieszę

tak dla przypomnienia
mam serce z kamienia
i dlatego muszę
czasem wypluć duszę
inaczej się duszę
ajajajajaj

autor się zagubił
tubiornottubi
jak to w życiu
co kto lubi
a muzyczka rżnie

Tali Maciej

Tali Maciej

Opublikowano
Opublikowano

wierszyk na poprawe uśmiechu na twatrzy
podpierając się jedną frazą wiersza znaczy że dla jaj tekst można a nawet trzeba potraktować z przymrużeniem oka
jeśli chodzi o formę to szczerze powiedziawszy jest tragiczna i rytm jakiś taki kulawy, można by dopracować by w tej zabawce schody w czytaniu zlikwidować i nadać płynność

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rafael Marius
      Moje lato

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dziękuję.
    • violetta
      Moje lato

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius gorącego i ekscytującego spaceru :)
    • aniat.
      Modlitwa do siana

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Marek.zak1 Dziękuję.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • otja
      Epsilon

      Przez otja · Opublikowano

      @Naram-sin Dziękuję za bardzo ciepłe słowa dobry człowieku z epoki brązu. Cieszę się, że dotarłem taką testykularną liryką.
    • BPW
      Pod Twoją obronę

      Przez BPW · Opublikowano

      Znajdował radość nie tylko w dobrych chwilach. Skupiał się na kolorach radości odbiegających od tych symbolicznych kojarzonych ze smutkiem i żałobą. Zawsze pierwszy wypatrzył tęczę na niebie, lub ledwo widoczny uśmiech osoby na drugiej stronie ulicy. Kochał poświęcać się rysowaniu, lub czemukolwiek co polegało na tworzeniu. Był za młody, aby czuć tak wiele. Zbyt dojrzały jak na swój wiek i zazwyczaj zachowywał się tak jak musi. Spoglądał z niezrozumieniem, gdy rówieśnicy w kościele wiercą się w ławkach podczas odprawiania mszy. Ona natomiast rzuciła na niego spojrzeniem i pytała się czy też chce z nimi pobiegać po świątyni. Myślała, że zazdrości. Nie zazdrościł.   Pod Twą obronę uciekałem się, zwykła Matko rodzicielko.   moimi prośbami nie gardziłaś w potrzebach moich,   i od wszelakich złych przygód starałaś się zawsze mnie wybawiać, Matko prosta i wyrozumiała,   O mamusiu moja, Matko skromna, Matko bezpośrednia, Matko ciesząca.   Z cierpieniem swoim mnie pojednaj, Cierpieniu swojemu mnie poddawaj, swojemu Cierpieniu mnie polecaj.   Koniec,   to coś czego starał się unikać. Z czasem zrozumiał, że wszystko się skończy. Ulubiony serial przestanie być emitowany, i kiedyś zobaczy dno kubka po ulubionym kompocie. Życie też miało się skończyć. A przynajmniej tak twierdził dopóki nie przeczytał exegi monumentum aere perennius. Zrozumiał te słowa dopiero po ośmiu latach, gdy minął rok od jej śmierci. To właśnie tyle czasu potrzebował, aby odważyć się odwiedzić jej mieszkanie. Nie otwierał tylko drzwi do sypialni, bo wstyd mu było patrzeć na łóżko, przy którym mógł czuwać, gdy ta odchodziła na zawsze.   Koniec końców zaczął się… Zaczął się początek.   Każda minuta to łza, wskazówki przesuwają się tykają jak wspomnienia   I z uśmiechem dane mi czuć każde “Do widzenia” jako obietnica, której nikt nie spełni.   Po sobie zostawiła jeden brudny kubek w zlewie, mnóstwo wspomnień oraz pełną szufladę poezji, która ostatecznie go zniszczy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...