Tobie

[Queen of damned]

Nie umiem pisać o Tobie
Ani o Tobie śnic...
Ani nic.

Bo chodzi mi coś po głowie
Pragnie się w głosie skryć…
Ale nie chce być.

Nie wyjrzy zza zębów
I się nie zajęzyczy…
Tylko cichuteńko między wargami syczy.

I tak sobie siedzi
Niewidziane…
Bo niechciane….

Nie umiem pisać o Tobie
Ani o Tobie śnić…
Lecz Cię kocham….
A to przecież nie jest takie nic…

[Robert_Siudak]

- Po pierwsze pousuwać wszystkie wielokropki.
- Po drugie:
"Nie wyjdzie zza zębów
się nie zajęzyczy
cichutko między wargami syczy."
-Po trzecie:
"Nie umiem pisać o Tobie
Ani o Tobie śnić
Kocham Cię -
to nie takie nic."

No nie wiem, tak subiektywnie próbowałem coś wycisnąć z tego prawie-poetyckiego wyznania,
rozumiem że to dopiero początek, pisz i ćwicz.
Pozdrawiam.

[kasiaballou]

nie potrafię się odnieść, są momenty, a potem jakieś nieestetyczne zębiska,
te wielkie i inerpunkcja - nie,

dziwne, pomieszane metafory z domieszką banału - odczytelniczo,

pozdrawiam_ballou.

[Tali Maciej]

ja bym to potraktował bardzo lakonicznie i z wiersza zotawił tylko pierwszy wers, jest tak prosty, tak namacalny, każdemu się to przecież w życiu nie raz zdarzyło
reszta jest odtwórcza i te nieszczęsne rymy i powtórzenia
będę śledził poczynania twórcze

pozdrawiam

[Mr.Suicide]

temat chyba zbyt wyświechtany, żeby można było go traktować w ten sposób. unikaj dosłowności, baw się metaforami, zaczynaj od krótkich form, wyrzuć wielokropki, nie rymuj, jak nie potrafisz. nie rymuj, jak nie potrafisz. nie rymuj, jak nie potrafisz ! mam tu na myśli umiejętność akcentowania, metrum, średniówkę, etc. dużo poezji współczesnej i orgowy Warsztat.

pozdrawiam.

[Baba_Izba]

oj, dobre rady - dla chcących ich słuchać,
są cenniejsze od pochwał. Ja te rady, też sobie po troszę zabieram do siebie- bez
uszczerbku dla adresata! Mądre i ważne!
Pozdrawiam - baba