Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Słonecznikiem

KaRla Kozłowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

KaRla Kozłowicz

KaRla Kozłowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

delikatnie
bo inaczej świat upadnie
klęczeć będzie przed innymi
nago drąc kolana po rozgrzanym węglu

nie tak głośno
bo szept ładniej brzmi
tuląc powiewem przy uchu
gdy na dworze jest tak zimno
a serce nie zawsze grzeje

wolno
by poczuć że jesteś
bo czasem zapominam
w ciągłym tłumie czasu
ta pogoń
i z trudem biorąc powietrze
jestem i widzę
nie czując
a kocham

nie nazwę cię różą
ani nawet moją
bo jesteś Słonecznikiem
pięknym dziełem
jak z ręki Vincenta van Gogha

stój
bo idąc tak z gracją
zawstydzasz mnie co krok
i tak już speszona
próbuję schować twarz

drżyjmy
wtuleni w siebie splotem dłoni
podobno mamy być
jak jedność zrobiona z aksamitu

więc może przestańmy marzyć
bo na miłość nie starczy nam czasu

Cząstka Absolutu

Cząstka Absolutu

Opublikowano
Opublikowano

bardzo ładne. jeden tylko malutki zgrzycik poczułam w momencie 'pięknym dziełem / jak z ręki Vincenta van Gogha.' jakieś takie trochę niegramatyczne albo nie-językowe to 'z ręki van Gogha'. nie wiem, ale coś jest z tym językowo nie tak. poza tym myślę że to nawiązanie do niego w ogóle niekoniecznie jest potrzebne, wiersz dałby sobie radę bez tego. ale ogólnie bardzo mi się podoba, pozdrawiam :]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • infelia
      Kłamstewka

      Przez infelia · Opublikowano

      Byłam w salonie piękności, tak przypadkiem, Manikiur, pedikiur z drapaniem po piętach. Powzdychałyśmy sobie z Malwiną O dawnych czasach, kremach i perfumach,   Na które nas nie stać, dasz wiarę? Dziwne... czy na pewno są takie? Sprawdź, proszę, szybciutko, raz- dwa. Na nową torebkę, taką sobie, wydałam   Tylko parę groszy, a szpilki wcisnęli Mi w promocji jedynie za tysiaka. Już miałam wracać do domciu, A tu zatrzymała mnie policja   Na czerwonym świetle dla pieszych. Nie, nie było mandatu – a skąd, a co ty! Nieprawdą jest, że zgubiłam telefon I klucze do domu – napadli mnie zbóje   Z ciupagami i dali dyla w ciemną uliczkę. Zostawili mi tylko prezent zakupiony Dla ciebie: kołpaki do Malucha, cieszysz się? W tramwaju kanar był bardzo miły,   Zaśpiewał tylko tenorem zabawnym „dwie stówki” A ja mu – ciach przed oczy legitymacją Z Koła Gospodyń Miejsko-Wiejskich. Zamknął dzióbek, fruu – i tyle go było.   No co ziewasz? ej, ty śpiochu, nie udawaj! Nie chcesz usłyszeć wieści najnowszych? O tym, jak dzielnie w kasynie nie przegrałam Naszego kochanego, milutkiego mieszkania?  
    • Wiesław J.K.
      Przygoda z moją idealną żoną (Przygoda idealnej kobiety) IV

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @UtratabezStraty Fajnie, pokazuje to, że nawet w dorosłym mężczyźnie wciąż pozostało coś z chłopca. :)
    • Migrena
      Funkcja Systemu

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc   made in huzarc.   wiersz wyrazisty i głęboki.   to gorzka jak piołun refleksja nad kosztem bycia małym trybikiem w maszynie społecznej lub intelektualnej.   poeta odnajduje swoją rolę w koniecznosci dokonywania trudnych osądów w świecie pełnym szumu.   finałowa scena przy oknie stanowi peknięcie liryczne, w którym wyczerpany cynik mierzy się   z własną moralnością.   litość natomiast  staje się ostatnim, pożądanym aktem miłosierdzia.   i to tyle mojego widzenia  tego niezwykłego utworu.          
    • andrew
      ***

      Przez andrew · Opublikowano

      @viola arvensis Każda rana... ... życie rzeką płynie niczego nie ominie dobre skosztuje złe posmakuje    zawsze wraca do nurtu  gdzie radość króluje  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru   
    • Marek.zak1
      Katastrofa pustki

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Obraz pustki i niemocy, która niejedno ma imię. To mz bardziej jeśli pisze się na zamówienie i termin, co może tak dawać, ale kiedy pisze się, a musu ani terminu nie ma wtedy nic na siłę i lepiej odczekać na powrót błysku, weny, czy inspiracji. Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...