Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

już cię nie kocham
już nic nie czuję
marionetki ze sceny
przypatrują się nam
koniec z tym

twój wzrok cierpiący
przebijający mnie
jak sto strzał z trucizną
nie robi większej mi krzywdy
bólu
śmierci
odtrutkę już dawno wziąłem

wybiegam z klatki brudnej
od twej zdrady

[sub]Tekst był edytowany przez Thomas Deszcz dnia 26-05-2004 14:56.[/sub]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chyba nie tu tkwi problem

"przebijający mnie
jak sto strzał z trucizną
nie robią większej mi krzywdy
bólu
śmierci"
to mi się nie podoba...

mi + mnie, ta 'większa krzywda, ból śmierć' też coś nie bardzo, to oczywiscie tylko moje odczucia - pozdrawiam
Opublikowano

(chyba) wiem o jakiej obojętności piszesz.. takiej, która jeszcze wczoraj nie byłaby obojętnością a największym na świecie bólem,bólem rozstania, samotności, a która dziś jest cholernie bolącą obojętnością, wyrwane z serca wszelkie emocje, po zdradzie, wiem jak wyglądałyby Twoje oczy, puste by były, wpatrzone w nicość, widzę jak zbiegasz, zostawiasz za sobą wszelkie istnienie, które wczoraj było wszystkim, a dziś nie jest już nawet n i c z y m , ot po prostu Twoje serce zobojętniało..

dobrze to rozumiem??
szkoda, że w człowieku nagle jest tyle siły by uciec, a niewiele chęci by zostać..

"+" i pozdrowienia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Mario co było odtrutką? Przejrzenie na oczy, zobojętnienie. Kto cierpi? Na pewno już nie on( jej wzrok przebija, próbuje ale on akurat jest można powiedzieć znieczulony).
Dzięki za komentarz.

Pozdrawiam.

P.S. Thomas/ nie Tomasz
[sub]Tekst był edytowany przez Thomas Deszcz dnia 26-05-2004 20:53.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie szukałam cię w żadnym z planów nie było dla ciebie miejsca   a ty   przyszedłeś jak deszcz w środku lata nieproszony a tak potrzebny nie chodziło o słowa ty patrzyłeś tak że moje myśli same układały się w zdania których bałam się pomyśleć na głos byłeś lustrem w którym nie dało się ukryć żadnego pęknięcia i bałam się ciebie tego spokoju który gasił wszystkie moje wewnętrzne wojny jednym spojrzeniem nie byłeś przygodą byłeś powrotem do domu, którego nie znałam a za którym tęskniłam od zawsze teraz w twojej obecności wszystkie moje mury zbudowane z lęku i gniewu stają się linią na piasku przestałam grać bo znasz scenariusz na pamięć nie musisz nic robić po prostu bądź
    • @Rafael Marius Kłopot polega może na tym, że dobrze jest je mieć. Ale z drugiej strony też mogą zaprowadzić na manowce. Wydawałoby się, że najlepiej jest ich mieć w normie. Nie za dużo i nie za mało. Ale to też tylko teoria, bo świat stoi potęgą, a potęgi nie ma bez snów o potędze. To jakiś duży jest paradoks. Nawet dzisiaj - tej nocy - tej właśnie - jakiemuś naiwnemu jeszcze dziecku przyśni się sen o potędze i to właśnie dziecko zadziwi za lat dwadzieścia kilka cały świat.  @Berenika97 Owszem i taką też miewam obawę. I wiem, że takie rzeczy dzieją się w praktyce. I na tym może skończę tę wypowiedź. 
    • @FaLcorN To bardzo liryczny i melancholijny i nastrojowy wiersz. Stworzyłeś  atmosferę tęsknoty i nieosiągalności, niemożności dotarcia do tego, co najważniejsze. Piekny! 
    • gdybym był wróblem gdybym był orłem znałbym życie prawdziwe los chciał, że jestem - człowiekiem
    • @Simon TracyTwój wiersz zrobił na mnie duże wrażenie, jest mocny, dekadencki, a zarazem zmysłowy. Podoba mi się, ponieważ lubię gotyk, jego estetykę oraz czasy średnie - ich klimat. Przedstawiłeś romantyczną wizję śmierci, bardzo plastycznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...