Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zamiast z niego wyjść
stoi w cieniu i narzeka
dlaczego jemu mniej
a innym więcej świeci
słońce

zamiast patrzeć w dal
stojąc nad przepaścią
spogląda na jej dno
szukając odpowiedzi

czemu on ma pietra
a ten obok wcale
przecież obaj nad nią
stoją

Opublikowano

Oby tylko nie zrobić "ogromnego kroku naprzód"...
Bo ten wiersz kojarzy mi się z dwoma samobójcami, z których jeden wie, ze skoczy i się cieszy, a drugi ma pietra, chciałby, a boi się...
Pozdrawiam, "w górę serca"
Piast

Opublikowano

Wyżej u Baby Izby też czytałam w wierszu porównywanie się peelki z kimś innym. To nie na innych mamy patrzeć, a już na pewno nie na dnie przepaści szukać odpowiedzi, dróg wyjścia. Lepiej wsłuchiwać się w swoje wnętrze, i zdecydowanie podnosić głowę do góry, i w obłokach, gwiazdach szukać ukojenia.
pozdrawiam serdecznie :)

Opublikowano

na dnie przepaści nie ma już nic, nie warto zaglądać, dla nikogo i za niczym,
życzę sił, oraz tego, aby Twoje wiersze wybrzmiewały oprymizmem,
kiedy źle - warto pamiętać, że inni też czasem cierpią, a życie powinno toczyć się dalej -tyle dróg jest do odkrycia,
pozdrawiam_kasiaballou :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius Ha, wszyscy mają :) I te interesy są ważne, od zawsze tak uważam :) 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ano właśnie, a osoby niepełnosprawne mają swoje partykularne interesy.
    • Wstając rano z łóżka, zakłopotany, Nie wiesz, jak spodnie założyć, Ni koszulę, na którą stronę ubrać. Załzawionym okiem o pomoc prosisz.   Na śniadanie w talerz patrzysz ślepo, Z wysiłkiem drgającymi dłońmi Ledwo kubek herbaty unosisz, A na tym kubku napis: „Najlepszy tata”   Nie odpowiadasz na ciepłe słowa, Zapominasz naszych imion i twarzy. Czasem obcy ci się zdajemy – rykniesz I pięściami pogrozisz wrogom zmyślonym.   Z ust twoich już nie płyną mądre porady. Gdzie ten dowcip, gdzie ta werwa? Rześki byłeś, pełen życia – na barana nas nosiłeś. Jacht w stodole budowałeś dalekomorski,   Z myślą o wyprawie dookoła świata. W okno patrzysz zadumany, zlękniony, Nie znajdujesz tam nic ze znanego życia. Okolica nie do poznania – stanęło wszystko na głowie.   Gdzie furmanki, trzaski batem, rżenie koni? I koguta pianie o poranku? kwik i muczenie? Już wiem, co mogę zrobić dla ciebie. W wierszach przywrócę ci moc, smak i węch.   Wstaniesz o własnych siłach, klapniesz po udach, Przeciągniesz się, aż w kościach łupnie, Konia osiodłasz i galopem ruszysz Na polowanie swoich marzeń ulotnych...   Lampkę zapalam, Ojcze, głowę pochylam, Kwiaty składam pod napisem rytym w granicie: „Zawsze w naszej pamięci” Życzyłem Ci wiele lat w zdrowiu i szczęściu.   Jak tu wydobyć z siebie pożegnania słowo? Smutek gardło ściska, kamienieję. Dech ledwie łapiąc, szepczę do Twojego ucha: To ja, tato... wybacz mi, zawiodłem.  
    • znakomity pomysł   otwieram oczy jakbym widział chociaż są one niewidzialne mnóstwo nade mną krąży chyba a czasem któryś  mnie dopadnie   zwłaszcza gdy czytam inne wiersze to jakiś z góry w łeb mnie wali jak komentując ten niniejszy sam nie wiem kiedy się odpalił :))
    • @Moondog podoba się, rzeczywiście w sposób prosty przekazane myśli;   Tylko słowa mięsiste spożywam A na dodatek nawet nie pieprzę   jeszcze pieprzyć mięsiste słowa - przesada   świat mnie znowu okradnie Bo docenia gdy zazdrości   prawda często spotykana :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...