Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
wiem, że w każdej minucie z zamkniętymi oczami
tracimy 60 sekund światła*


a jednak brak mi powrotu do snu, na wolnych fregatach
mijam lepsze słowa. oddaję w mezalians parę lekkich fraz

to wciąż są szarpane płótna
jawnych praobrazów – łopoczących żagli

teraz wymaga kilku ciężkich kotwic. zapatrzenia
trzymam w stosach iberyjskie książki
po jednej na rejs, związane czekaniem. kończy się wojna
z wymogiem chłodu. znów można mrużyć oczy do słońca



----------------------------------------------------------
*g.g.márquez
Opublikowano

Ciekawy wiersz, ,,czas oblizuje usta z soli''-warte uwagi i zastanowienia. W tym wierszu pojawiają się słowa, które są drogowskazami dla czytającego- domyślamy się, co Autor miał na myśli. Dobre podsumowanie.

Opublikowano

Przypomniał mi się motyw listów/żaglówek (z wiersza jakiegoś egzotycznego Poety, teraz nie pamiętam kto zacz) - taki sam spokój tekstu, można by powiedzieć - falowy.
Oczywiście to nie jest zarzut - w tym wierszu dominuje w jakiś sposób problem przemijania, ale także problem zwrócenia się do "praobrazów" (czyżby platonizm?), a także problem zapisu słowa, zatrzymania tego, co w ruchu, co niestatyczne, przemijalne.
Wg mnie wiersz bardzo dobry, ma styl, ma myśl, daleki od frazesu i frapujący.
Pozdrawiam.

Opublikowano

no Skarbie, muszę przyznać, że cudnie mi tutaj. może jedynie te "praobrazy" mi tu jakoś zgrzytają. gratuluję, oj chciałabym pisać na takim poziomie jak Ty /marzenia/

pozdrawiam cieplutko :*

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...