Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chyba zwiędły już liście
nie wiem czy to było wczoraj czy jutro
być może
lub zdarzyć się to nie
mogło
po niedzieli przed poniedziałkiem

nikt mnie nie uprzedził
od kiedy jest za późno
a kiedy zbyt wcześnie

chyba zwiędły już liście
na grobie M.-
wciąż ma dwadzieścia lat

Opublikowano

tutaj w tej laoniczności znalazłem przestrzeń dla siebie, wiersz się nie narzuca poprostu jest i to jest jego mocna strona

taka przypadkowość -może wczoraj może jutro, mogło się zdarzyć ale nie musiało, ciekawie porpowadzony wątek upływającego czasu

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



osobisty i smutny bardzo, płynnie się czyta, jednak chyba nie zapadnie na dłużej, tak bywa z nostalgią - czas zalecza i dobrze,
pozdrawiam :)


a mi odwrotnie- na dłużej pozostanie-bo zabiorę do siebie.
wiersz zmusza do przemyśleń - więcej nic nie powiem bo
serce i tak zabolało.
pozd. Waldemar
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



osobisty i smutny bardzo, płynnie się czyta, jednak chyba nie zapadnie na dłużej, tak bywa z nostalgią - czas zalecza i dobrze,
pozdrawiam :)


a mi odwrotnie- na dłużej pozostanie-bo zabiorę do siebie.
wiersz zmusza do przemyśleń - więcej nic nie powiem bo
serce i tak zabolało.
pozd. Waldemar

boli, szmutne - lepiej nie utrwalać, zmienić klimaty na weselsze - czas, ten pomaga, może nie od razu, ale jednak...
tego Ci życzę Waldemarze - Ciebie i Autorkę pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Inspirowany myślą Friedricha Nietzschego Ona – pytanie bez echa, furtka, przez którą przechodzi tylko przyszłość. On – klucz, który myśli, że otwiera, a jest tylko obracany w zamku. On poleruje broń na progu, myli grę w kości z przeznaczeniem. Wojownik? Może. Ale ona widzi pod zbroją małego chłopca, który zgubił zabawkę i teraz bawi się w wojnę, by ją odnaleźć. Więc sama staje się zabawką – niebezpieczną, lustrem gładkim, nieprzeniknionym, w którego odbiciu jego pancerz pęka, słone łzy rzeźbią w metalu nowe mapy. Ale miłość to nie gra. To zmiana zasad. Gdy ona kocha, staje się burzą, która nie pyta, co zostawi w gruzach. Dom, tron, jego spokój – wszystko pył na wietrze. I on - tytan, drży. W jej ciszy po burzy słyszy wreszcie pytanie, co może go zgubić, a co ocalić?
    • za mamidłami i za lusterkami w oprawie malarskiej stwórcy pierwsze słowa   na białym tle stado wron i nietoperzy jesień  dotyka zapomnienie   blaski gasną z ostatnim krwistoczerwonym liściem  zima wśród ostrych traw   mości sobie miejsce źródło  widziane przez człowieka jeden jedyny raz   przenosi  w czasie i przestrzeni       
    • @Jacek_Suchowicz Seneka to tylko symbol.    Nie musisz go znać, by żyć w jego duchu Wystarczy rozwaga i mądrość u steru By w życiu unikać takich numerów .   Czy chcesz powiedzieć, że:   Twoja kolekcja literatów wielka, każdy coś skrobie, lecz treść w nim cienka. Piszą o księżycu, piszą o chmurach, lecz więcej tu dymu niż żywego pióra ?   Teraz się boję, że mnie tam zaliczysz, ale trudno - przełknę tę  goryczy goryczy.    Bardzo dziękuję! 
    • @Leszczym Rozumiem argument materialny, wówczas to rzeczywiście jest presja. Miałam na myśli nasz sposób życia poza pracą zawodową i poza życiem rodzinnym. (W tych sferach mamy obowiązki, a tam, gdzie one są, występuje presja.) A bycie na tym portalu, jest pewną sferą mojej osobistej wolności. To, że niczego nie muszę, a w każdej chwili mogę zrezygnować albo nie logować się - tylko to pogłębia ten "błogi" stan. :) Pozdrawiam.  @Alicja_WysockaDokładnie tak. Właściwie to unikam już ogłądania takich celebryckich "pokazów" a już na pewno ich nie słucham. Ostatnio skończyłam książkę P. Piotrowskiego  "Mężczyzna, który rozmawiał z hienami" (kryminały - to moja słabość),  przedstawił w niej mentalność i zachowanie polskich celebrytów w Afryce, na safarii. Wśród nich byli pato-celebryci. Hieny w tytule - to ci właśnie ludzie, tak odczytałam tytuł po lekturze.  Dziękuję! 
    • @JWFnie mam czasu ale o którym chciałbyś rozmawiać o starszym (retor) czy młodszym (filozof i poeta) parę dni temu poznałem młode małżeństwo Mickiewiczów - może wychowają synka Adasia :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...