Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Autoportret


Rekomendowane odpowiedzi

Człowiek był szczęśliwy, radość garścią chwytał,
Czy się to kiedyś skończy, nigdy by nie spytał,
Na smutek nie poświęcał nawet małej chwili,
Póki ze swą lubą kochankami byli.

Krążyło mu po głowie pięknych planów całe mrowie,
Jakie były? Tego, już nikt się nie dowie, ---wyżej napisane, że piękne
Nikt już więcej nie dozna uczucia miłości, --- a skąd taka pewność, czyżby był władcą miłości
Bo miłość w jego sercu nigdy nie zagości.

Już nie będzie radości, wesołego bicia,
Zostaną w nim wspomnienia, do ostatków życia,
Już nie będzie szukało kawałeczka nieba,
Bo ból był dotąd tak wielki, że powie: "Nie trzeba".



Na pewno zawód miłosny, o czym można wyczytać z wersów, ale warto popracować nad nimi jeszcze (rytmika kuleje, treść też trochę nieporadna) i koniecznie schować głęboko do szuflady, by po latach, kiedy miłość na nowo zagości - ta nie pyta o zgodę - odczytać to, jako zabawny epizod w młodzieńczym życiu. Głowa do góry, wiosna przynosi miłe niespodzianki.


Pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...