„Przypadek”(22II0III)

[gal gerald]

Kiedy już myślę, że poderwę się do lotu
Kiedy już rozpościeram swe skrzydła odrodzone
Gdy czuje w głębi siebie, że podemną zobaczę cień lecącego samolotu
Gdy czuje ochotę na nowo oglądać rzeczy przepiękne

Przychodzi w tedy ta chwila okrutnie okrutna
Jak Ikar tracę skrzydła, wiatr, świat
Spadam, nie pierwszy raz, przypomina mi się myśl „ale ta ziemia brudna”
Tylko zawsze po upadku zamiast zginąć czuje ból jak zgnieciony kwiat

Ale wstaje i leczę złamane skrzydła
Bo kiedyś zrobię to jeszcze raz
Wierząc, że opuszczę to szaro-zgniłe pastwisko chorego bydła-mamidła

[Gabriel Tear]

Ok. Ogólnie w porządku i nieźle. Jestem w stanie zrozumieć;)Tylko ostatni wers jakoś mnie razi.