Zgłoś

Łukasz Jasiński 

Epoka. Kolejna epoka i stos. Kolejny stos, lecz ten sam ogień. Rozkład i porządek. Samospalenie. Na złość galaktyce. Na pohybel.   Wznosimy radioaktywne miasta. Wieżowce-latarnie strzeliste totemy, nie sięgają nieba, nie przecinają chmur. Nie są wieczne. Wieczny jest popiół - diament w historii z drugiej strony lustra.   Drążymy tunele. Krwiobieg metra przetacza cielesność do kaplic milczenia - galerii, gdzie święte są tylko puste ramy. Tam łatwe modlitwy pozbawiają czerwieni.   Przynosisz mirrę i krzyk utraconego złota? Nie złożysz hołdu z kadzidłem w zębach.   Z wściekłości tnij korzenie. Spijaj soki. Bądź czujny. Przykryty mniemaniem wzniosłych budowli i ważności dni, śpij z otwartymi oczami.   Słyszysz tłum? To pomruk głodu obrzędów.   Aby posiąść. Aby nie pytać.   Przyćmić gwiazdy o których zapomnieliśmy.  

@Leo Krzyszczyk-Podlaś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

mam tylko z tym problem. Pozdrawiam.

pająk pod sufitem śpi kociak pomrukuje pies łapką   sie bawi   okiennica z oknem rozmawia drzwi podsłuchują śmiejąc się   obok kredensu stoi zapomniana tęsknota w której myśl się tli   widzą to gwiazdy pocieszają ją że każda chwila  duszę ma   prędzej czy później coś komuś się uda że zapomnienie choć boli sens ma        

@iwonaroma kilka dni temu chodziłem po katakumbach Kapucynów w Palermo... Zatem potwierdzam, ze skórą człowiekowi bardziej do twarzy...