Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kiedy odkryła, nie było to samo
nie pachniało jak wtedy,
gdy po raz pierwszy ogarniała dłonią
przyszło im czekać, raz. pamiętała.
czas stanowił.

prześlizgiwali się po krawędziach
czując prawie smak ale nie dotyk

Najostrzejsze rysy miało, gdy ktoś umarł
starała się, wypełniała żeby nie uronić
Od lat nie czuła,

dzisiaj też było namiastką,
bez imienia
kartą
zapisaną po wypadku

Opublikowano

Obiecałem pomyśleć nad wierszem i pomyślałem (zapomnijmy o mojej interpretacji z priva,
choć były przesłanki pozwalające na taki odczyt - "najostrzejsze rysy" - to głównie mnie zmyliło).

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Widzę, że pole do interpretacji jest ogromne, bo moja jest zupełnie inna,
a za klucz do niej uznałem poniższe słowa:

wypełniała żeby nie uronić
Od lat nie czuła


Bo ja to "wystudzenie" odczytałem właśnie odnośnie uczucia
(takiego czy innego, a może każdego jednego - bo "nie było to samo, nie pachniało jak wtedy").

Uczucia i ciało (sfera cielesna i sfera duchowa) - fajnie móc odczytywać jeden tekst
na aż tak skrajnie różne sposoby. To, że w zamierzeniu mowa jest o ciele wiele mi wyjaśnia
(nie wiedziałem jaki jest sens słów "ogarniała dłonią", za nic mi nie chciały pasować, był jeden zgrzyt).
Ale, kurczę, najciekawsze jest to, jak interpretacja dzie wuszki łączy w sobie obie te koncepcje!

Jeśli chodzi o stronę techniczną mam pewne wątpliwości
(sformułowanie "czując prawie smak" jakoś nie bardzo mi się podoba,
do "ogarniała dłonią" też nie jestem całkowicie przekonany)
i przyszedł mi też do głowy taki pomysł, że gdyby "prześlizgiwali" zamienić na "prześlizgiwanie"
fragment ten nieźle by się komponował ze strofami, które oddziela (przynajmniej wcześniejszą,
bo z następną to już nie za bardzo, ale jeśliby wpakować te dwa wersy w nawias, wszystko jest możliwe)
ale nie chcę za bardzo namieszać, bo w obecnym kształcie źle nie jest, a styl każdy ma swój.

Jest parę momentów, które mnie urzekły:
"od lat nie czuła" można też czytać "od lat nieczuła" - niby tak samo, a jednak nie tak samo
(ponadto wyrażenie "od lat" też niesie ze sobą różne znaczenia, zwłaszcza w kontekście słów
raz. pamiętała.
czas stanowił.

(a "raz", jak wiadomo oznacza również "cios, uderzenie")
chociaż być może to już jest moja nadinterpretacja, ale niech to, lubię wynajdować takie smaczki).

Podoba mi się także jak "zapisaną" z ostatniego wersu świetnie się łączy z wcześniejszym "wypełniała",
choć zamiast "żeby nie uronić" bardziej by mi pasowało "tak, by nie uronić"
(możliwe, że odczytuję inaczej niż trzeba, ale wolę właśnie w ten sposób).

No, tyle tytułem moich zwidów i herezji ;)

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena  Perchance image generator ,  nie jest precyzyjny ale za darmo mozna probowac do skutku . wkoncu cos wychodzi .
    • @Simon Tracy Przeczytałam Twój poemat "Odyseja" (chociaż nie zaczytywałam się w prozie Grabińskiego)  -uważam, że  to ambitne dzieło, które rzeczywiście nawiązuje do tradycji, którą przywołujesz we wstępie. Oniryczność, dekadencja, poczucie rozpadu - to wszystko jest wyraźnie obecne. Centralny obraz pociągu jako wiecznego tułacza, bestii w ruchu, pozbawionej duszy maszyny jest świetny. Kontrast między mechanicznym ruchem a ludzkimi traumami działa przekonująco. Fragmenty o nerwicy, wyobcowaniu, niemożności powrotu do normalności są poruszające i psychologicznie wiarygodne. Czuć ten klimatów epoki i umiejętność budowania nastroju. Tekst - jak dla mnie - jest trochę za rozwlekły i są powtórzenia pewnych motywów np. samotność, śmierć. No i lepiej wklejać go tu w krótszych fragmentach. :)
    • glinik lasem się zieleni na gliniku tańczy wiatr cisza w chmurach się przegląda z leśną wilgą za pan brat   między chaty droga wiedzie koło studni potem w las tu zbierałem ci bławatki w tamten letni ciepły czas   twoje oczy się zielenią tak jak wtedy właśnie las dzisiaj pachnie łąka deszczem i już nie ma więcej nas  
    • @Alicja_Wysocka Może to i dobrze, że jest jak jest. Podejść, cofnąć się, potem znów podejść, pod inne drzwi i znów się cofnąć. W toku wiersze się rodzą, nowe słowa witają brzeg. Dziękuję Alu za obecność, pozdrawiam!
    • @Simon Tracy

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Otóż to! PTSD.? Doskonale oddany klimat grozy ale tak naprawdę traumy w kontekście podróżowania donikąd, by odnaleźć zagubionego siebie „nigdy nie wróciłem tak naprawdę z wojny”… :(    „Odczuwam duszę i emocję pociągu” - ucząc się czuć …cokolwiek…   Pozdrawiam :)         
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...