Gdyby tak można

[Nata_Kruk]

         Gdyby tak można

 

w mgłach słodkiej półprawdy zgorzkniałego milczenia
jesiennieją lata przybijane do ziemi
rysunkami na twarzy czas kopie wspomnienia
gdzieś w dali tropy zdarzeń gwiezdny pył zaciera

w kołowrotku obietnic ścierają się tryby
zmierzch z wolna nadchodzi wśród zmęczonych bajek
podążałam pod górę na sam szczyt - na niby
i ujrzałam skały burzą malowane

a za nimi błękit i jeziora przejrzyste
gdzie reumatyzm w ciszy przyrasta do korzeni
chciałabym - jedną chwilę - raz jeszcze być dzieckiem
uśmiechnąć się do jutra przejść życie bez sprzeczki

 

 

 grudzień, 2007

 

 

 

Edytowane 14 Stycznia 2020 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[zak stanisława]

nie marudzę, zabieram, bo metafory prześliczne a wiersz bardzo liryczny, świeży
cmok

[Nata_Kruk]

Stasiu, kobiecie zawsze wypada zamarudzić. Dziękuję za wpis i miły odbiór, miłego wieczoru... :)

[Beenie M]

Oby można się uśmiechnąć, i do jutra, i do wczoraj. Do dzisiaj zresztą też :)))
pozdrawiam serdecznie

[HAYQ]

a facetowi wypada? :) Podoba mi się Nato, bardzo ładny wiersz, ale jakoś nie mogę zaakceptować "do świata, co śliczny". Myślę, że właśnie tutaj powinno zabrzmieć, albo co najmniej odurzyć. Nie obraź się, ale w porównaniu z resztą tak trochę innnffal... cholera nie przejdzie mi przez gardło. Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Beenie, do dzisiaj i do jutra zawsze można, ba, trzeba.... a do wczoraj, z nutką przemyśleń, też..;)
Pozdrawiam i dziękuję za wizytę... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hmmm...
(...) chciałabym - jedną chwilę - raz jeszcze być dzieckiem
uśmiechnąć się do jutra do świata co śliczny
Świat w oczach dziecka zazwyczaj bywa ( powinien przynajmniej ) kolorowy, bezproblemowy, taki poukładany, beztroski... itd, itp... czyli ogólnie... śliczny.
Cieszy mnie, że podoba się. Dziękując za post, pozdrowię... :)

[Marusia aganiok]

...świata - jest śliczny:))
Może taki zapis? Wersz
metaforami płynie:))))
Pozdrawiam.

[Piast]

No i jak tu się nie uśmiechnąć do tych marzeń, które od najmłodszych lat człowiek w sobie nosi, a które razem z nim - w kołowrotku życia rosną, dojrzewają, chowają się w bruzdy na twarzy.

One z czasem nazwą się cierpieniem - te bruzdy, doświadczeniem - te rysunki na twarzy, radością - te błękity i jeziora przejrzyste, które tylko we wspomnieniach nocują.

I co...? Do pór roku nawiązując - Przecież każdego czeka jesień nieuchronna, tak jak wiosnę przeżył piękną, lato w miód bogate... A zima? Ona to już chyba nie każdemu tak samo jednako pisana... Dlatego ważne, by umieć i chcieć "uśmiechnąć się do jutra do świata co śliczny" i by ktoś się do nas uśmiechał.

Bo ta zima jakże bardzo od nas zależy...

Pozdrawiam Nato - za kawałek dobrej poezji dziękuję :)))
Piast

[Rachel_Grass]

jest co rozbrajać, te metafory piękne, piękne.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Marusia, można by i tak, że jest śliczny, jednak zmieniłoby to chyba brzmienie. Niemniej, dziękuję za sugestię i wpis. Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Święte słowa, Piaście, ważne by umieć i chcieć "zawalczyć" o ten uśmiech.
Miło, że to dla Ciebie dobry kawałek... dziękując za przeczytanie, pozdrowię... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miło, że tak uważasz, fajnie, że byłaś, dziękuję i pozdrawiam... :)

[JacekSojan]

jest oczywistym, że tak naiwnie jak dziecko - już nie można, bo doświadczeń, tych gorzkich nie da się unicestwić - są już na zawsze;
pierwsze dwie strofy dla mnie zbyt nieokreślone - wolałbym aby ta gorzkość wynikała z konkretów, z jakiegoś konkretnie zarysowanego, naszkicowanego zdarzenia - a tu takie poetyckości: jesienie, wspomnienia, tropy, gwiezdny pył...kołowrotki obietnic brzmią już oryginalnie, ale kołowrotki i tryby to już przesada, bo to poniekąd niemal to samo...
wrota burzą malowane to znowu powrót do koloryzowania, a ostatni wiers jako pointa wcale mnie nie przekonuje że dobrze wyraża dzięcięcość poprzez wyraz "śliczny"...wiek dojrzały i starość jeśli nadal nakierowana jest na poszukiwanie i zgłębianie prawdy także ma walor śliczności, cudu odkrywania cudów życia...
zatem to tylko ozdobnik, bez istotnej głębi;
J.S

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...czyli, zbyt ogólnikowo... konkrety musiałyby rozrosnąć się w kolejne wersy, a tego chciałam uniknąć, bo być może było by za dłuuuugo i w ogóle...

.. zgodzę się, poniekąd to samo... na chwilkę obecną nie mam co podstawić w to miejsce, by zrymowało się z ... na niby.

Jacku, póki co, za wrota są skały, chyba lepiej łączą się z górą.

a ja właśnie ten dziecięcy świat miałam na myśli, o czym wspomniałam jw. i tak bardzo zapasowało mi to określenie.
Co do wieku dojrzałego i zgłębiania, poszukiwania prawdy, zgadzam się, można to określić "cudami życia."
Bardzo dziękuję za zajrzenie, uwagi zanotowane.
Pozdrawiam... :)