Otulona zmierzchem

[kaja-maja28]

Otulona zmierzchem szara ulica,
wieczór- w mieszkaniu cisza.
Drżący głos unosi się delikatnie

'Gdzie jesteś'?

Namiętne pobłyskujące oczy
przysłania mrok,
myśli układają się do snu
bardzo wolno,
kołyszące się
na resorach niepewności.

[Lilianna Szymochnik]

Wyjrzy jeszcze słońce z horyzontów sklepienia
spojrzy z góry i w tafli jeziora się z twarzy przejrzy.
Zmierzch odejdzie z jutrzenką z kwiatów zmyje rosy
obudzi się natura w ciszy w majowy trel słowika.
Pozdr.b;
J.S

[kaja-maja28]

tak masz rację

Sny są snami...
gdy jutrzenka wzejdzie,
słońce obudzi mnie
abym mogła przemyć oczy
w ciepłej kropli rosy.
Pozdrawiam milutko