Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Hominem te memento


Kathrineoberd

Rekomendowane odpowiedzi

Kiedy zza ciężkich
Jak ołów
Posiwiałych starością
Obłoków

Jak tajemnica
Zza kurtyny wspomnień
Wyłania się...
Królewska potęga
Nocy

Wraz z zapachem
Wypalonego ogniwa
Chcę wyrwać się...
Z żelaznych kajdan
Zwątpienia

Wzburzonym
Jak fala myślom
Z powodu słów
Raniących silniej
Aniżeli miecz

Szukam odpocznienia

Z oczu
Co jak ze złocistej stągwi
Sączą dobroć
Jak włoskie wino

Spijam
Ostatnią kroplę
Tego co we mnie
Zagineło

W ciemności
Smutku
żalem posrebrzanej

Szlachetnej chęci
Jak stal
Bycia silną
Kroczę przed siebie

W czeluści niepewności
Wyzwań
Dnia przyszłego
Łzawą mereżką
Żegnam wszelki smutek

Upodlona...
Jak niewinny skazaniec
W średniowieczu myśli

Potępiona
Tymi co nie rozumieją
Wołania w milczeniu

W świetle promenady
Serca
Dobijam do mojej
Przystani...

Nie udawając
Nikogo innego
Jestem tylko człowiekiem...
Kathrineoberd



-------------------------------------------------------------------
*hominem te memento-pamiętaj,że jesteś tylko człowiekiem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

powiało kalką lekturową, pewnie z powodu tych literackich bardzo zwrotów:
- "królewska potęga nocy";
- "z żelaznych kajdan zwątpienia";

- "Wzburzonym
Jak fala myślom
Z powodu słów
Raniących silniej
Aniżeli miecz";

- "W ciemności
Smutku
żalem posrebrzanej";

- "Kroczę przed siebie";

-"W czeluści niepewności
Wyzwań
Dnia przyszłego";

-"W świetle promenady
Serca
Dobijam do mojej
Przystani..."

----------to papier; tylko papier;
J.S

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta   Proszę więc pojechać jako przymusowy robotnik na sezonową pracę do Niemiec - tam potrzebują rąk do pracy.   Łukasz Jasiński 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To bardzo typowe dla większości introwertyków. Ja teraz też rzadko korzystam, chyba tylko po to by załatwić jakąś sprawę. Zdecydowanie należę do plemienia piszących, choć nie zawsze tak było. W czasach przed internetowych potrafiłem rozmawiać przez telefon stacjonarny po kilka godzin codziennie. Niestety oznaczało to ogromne rachunki.   Potem przerzuciłem się na pisanie w sieci, bo to była wtedy jedyna forma, coś nowego i fascynującego, końcówka lat 90tych. I tak już zostało do dziś, choć przecież teraz można i audio i video i konferencje kilku osobowe. Są ogromne możliwości kontaktów bardziej sensorycznych od pisania. Może się kiedyś zainteresuje jak mnie ktoś przymusi "siłą" lub skusi wdziękiem.   Takie coś i to i mnie by się podobało. Czasem niektórzy ludzie tak robią wobec mnie, Ci bardziej wrażliwi i empatyczni. Ja też jakbym miał zadzwonić do kogoś to  bym wcześniej uzgodnił pisemnie kiedy i o czym.     Tych reguł zachowań było naprawdę sporo, bo inne obowiązywały w salonie, a inne na wycieczce do lasu (bardziej swobodne). Dzieci uczyły się i praktykowały  od najmłodszych lat. Wiadomo jednym to wychodziło bardziej gładko, naturalnie i swobodnie, a ci mniej zdolni byli jedynie dobrze ułożeni i trochę sztywni. Nie ma się co oszukiwać, iż damy preferowały tych bardziej szarmanckich przy porównywalnym statusie finansowym.   U nas w rodzinie coś z tego zostało, choć z każdym pokoleniem coraz mniej. Babcia miała poglądy lewicowe i do tego całego arystokratycznego szlifu miała stosunek krytyczny. Można powiedzieć, że była młodą zbuntowaną damą z wyższych sfer, kanapową przedwojenną socjalistką, współczującą klasie robotniczej z pozycji pięknej wilii z ogrodem na Żoliborzu wypełnionej liczną służbą. Z kolei mama była zakochana w arystokratycznym świecie swojej babci i tak starała się mnie wychowywać.   Chciał nie chciał na mnie wypadła kontestacja, zatem buntowałem się ile fabryka dała przeciw tym dziwacznym manierom panienek z pensji i to dość skutecznie. Z drugiej strony te wszystkie mamy koleżanki 80+ i 90+ z dobrych domów z fortepianem ile razy mają ze mną okoliczność, to potem przed mamą tonął w pochwałach jakiego to ma miłego, grzecznego, szarmanckiego i dobrze wychowanego syna, jakich się już dziś nie spotyka.   Zatem wychodzi na to że coś jeszcze ocalało z tamtych czasów wbrew moim buntowniczym staraniom, całkiem bezwiednie. Dla mnie dość zabawny jest ten pokoleniowy przeplataniec. Nauczony doświadczeniem rodzinnym patrzę na to z dystansem i lekkim ironicznym uśmieszkiem.
    • @Amber pamiętam całkowite zaćmienie słońca z początku XXIw. Mieliśmy spawalnicze szkiełka do obserwacji, zmienił się kolor światła; środek Warszawy, samo południe. Znam ten niepokój.  Wyobrażam sobie, że podobnie czują zwierzęta, pierzchając od sunącego balonu na niebie, który gwałtownie zakrywa im słońce. Ale latamy, a życie toczy się dalej. Pozdrawiam, bb  
    • @Sennek zmrożony zachwyt na rzęsie. Pozdrawiam :)
    • @beta_b oglądałam ostatnie zaćmienie słońca w wymarzonych warunkach, klimat niepokojący. Zjawisko jak żadne inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...