Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zapadam się w ciemność.
Egzystencji mej kres.
Chowam wszystkie myśli,
Mroku pan nadchodzi.
Powiada mi: „wieczność
Ci niosę, moc – tak jest,
Dam Ci to wiesz, jeśli
Zyskasz dusze ludzi...

Wstańcie ludu ziemi!
Hej! Powstańcie z grobów.
To wasz czas, wasza noc.
Bawcie się na mój koszt.
To nic – jesteście niemi,
Obudźcie też bogów.
Niech dostrzegą wasz los,
Niech pojmą – nie ich jest moc.

Wyruszamy w miasto
Zacząć rzeź, niech ludzie
Słyszą nasze jęki
- Zew strachu przed życiem.
Zabierzmy im wszystko
To z czym my w biedzie.
Zadajmy im męki,
Zapłaćmy im gniciem.

Opublikowano

A mnie się nawet podoba:) Patetycznie/mniej patetycznie. Kwestia gustu. Natomiast ukazana tutaj wiara w moc człowieka i w to, że człowiek zamiast się załamywać - musi działać i pokazywać na co go stać, najlepiej w ogóle całą brygadą(nie chodzi tu oczywiście o bicie się, tylko intelektualne dzieła:P), to mnie przynajmniej daje pokrzepienie:))) Lubię, gdy coś... Cokolwiek daje mi więcej siły/wiary/chęci.
Nie wiem niestety, co poradzić, jak polepszyć... :( No niestety. Może kiedyś, ale teraz nie jestem na pewno odpowiednią osobą do udzielania wskazówek. Skoro jednak istnieje tu coś takiego, jak plusik(właśnie to sobie uświadomiłam), to ja Hej! daję plusik;)
Pozdrawiam
Gwiazdeczka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz Interpretacja pokazuje, gdzie się człowiek stołuje.    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Berenika97  wiersz mi się podoba i zgadzam się, wilki nie potrzebują pozwolenia na wolność. Są opiekuńcze wobec swojej rodziny i wilki jako nieliczne u zwierząt opiekują się swoimi starymi rodzicami- gdy nie mają już sił by polować.  
    • @lena2_ Ależ to piękne i smutne zarazem... Ta cisza modląca się za poszukujących - jakby była ostatnim świadkiem wiary. A ten obraz szukania Boga w barwnych witrażach zamiast w sercu... przejmujące. Mocny, minimalistyczny wiersz. 
    • @Roma Bardzo subtelny wiersz, jest w nim czułość w opisywaniu tęsknoty. Twoje zabiegi językowe są świetne - "motylkowato darnieję" – oksymoron i neologizm, "rozkwitam w twojestany" – kolejny piękny neologizm, obraz głębokiej empatii i połączenia. A"oswajam tęsknoty jak róże" – to moja ulubiona metafora. Tęsknoty nie da się zabić ani wyrwać, ale można ją "oswoić". Jak różę – która jest piękna, ale ma kolce. Wymaga pielęgnacji, uwagi, ale też ostrożności. To pokazuje akceptację bólu jako części piękna miłości. I wreszcie koniec - "by czekać cię rosą, nie szadzią." Wybór, by w tym czekaniu być żywą, świeżą ("rosą"), a nie zamrożoną, zimną i kłującą ("szadzią"). To obietnica zachowania w sobie życia, a nie poddania się zgorzknieniu. To jest niezwykle gęsty emocjonalnie i językowo wiersz. Super!    
    • @Jacek_SuchowiczTrudno się z tym nie zgodzić!    Poezja i prawo — dziwny z nich duet, bo jedno i drugie każdy jak chce "rozumuje".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...