Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

co chwilę ktoś szura
tupie
skacze

na dodatek
nad moją ławką
długi kabel
głaszcze mnie

po głowie

- moje wewnętrzne
niepospolite ruszenie

na gałązkę meliczną

jak można

osiągnąć połączenie

przy braku koncentracji

co chwilę ktoś szura
tupie
skacze

14 I 08r. /15:39, UMCS - wydział matematyki
i fizyki/

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


i tak mi pomogłaś, nie narzekaj ;) miło, że ponownie mnie odwiedziłaś. co prawda w ciele szachrajki, ale skoro jesteś, to znaczy, że pomiędzy Inką
a szachrajką istnieje połączenie. być może nawet to te same postacie, aczkolwiek na skutek niewyjaśnionych przyczyn Inka przeobraża się w szachrajkę. dobrze, że szachrajka jest świadoma tego, co poczynała Inka :)

dziękuję, bo pod wpływem Twoich uwag dokonałem drobnych korekt /wiersz przybrał formę ostateczną/. mnie także się wydaje, że podobnie percepujemy ;)

pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


domniemywam, że wręcz nierozerwalne ;)

nieeeeeeeee

to bardzo proste - kiedy blondINka zaczyna się zbytnio szarogęsić, INka woła na pomoc szachrajkę ;), a ta robi z nią na chwilę porządek (oj nie przepadają za sobą ;)

no nie byłabym taka pewna ;)

hej, :)))
Opublikowano

dzięki za wyjaśnienia. to bardzo ważne wiedzieć, z kim ma się do czynienia ;) mam w takim razie nadzieję, że szachrajka przyniesie jak najwięcej spokoju blondInce i Ince. oby każda taka pomoc przynosiła same pozytywne rezultaty. będę trzymać mocno kciuki :)

pozdrawiam.

Opublikowano

miło czytać takie słowa.

pomimo diametralnego spadku samopoczucia w ostatnich dniach,
udało mi się wykrzesać uśmiech :) cieszę się, że Ci się spodobało.

jak tylko znajdę trochę więcej czasu, to z pewnością postaram się
do Ciebie zajrzeć na dłuższą chwilkę

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Iskierki zawsze gasną. Taka już ich chwilowa natura.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Właśnie takie... "Na cudach nie należy polegać"
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Może tak być, ale nie musi. Tu bardziej chodzi o nawiązanie lepszego kontaktu i tylko o to. Niektórzy ludzie potrafią wejść w bliską relację tylko z podobnymi sobie. Zatem by im w tym pomóc trzeba się do nich upodobnić. Ja to potrafię robić spontanicznie od dziecka.   Gorzej jest w grupie, bo nie wiadomo do kogo się dostroić, kiedy każdy brzmi innym dźwiękiem. Istna kakofonia.   Chyba, że małe grono i spójne emocjonalnie to wtedy jest miło i przyjemnie w rytmie wspólnych wibracji.   Napisałem o tym powyższym doświadczeniu nawet wiersz "Pozytywne wibracje" Jest tam Twój ślad też. https://poezja.org/forum/utwor/222219-pozytywne-wibracje/   Teraz nie znam gromadki, która by tak pięknie rezonowała ze sobą jak ta z wiersza.    
    • Grób nieznanego poety   skąd się wzięła ta mogiła czyje kości w sobie kryła  Ile mogło minąć wiosen nim znalazła się wśród sosen krwią i pyłem przybrudzona głuchą ciszą ozdobiona gdzie bukiety się podziały czy tu znicze ongiś stały zali jeszcze kto pamięta że tu żałość mchem muśnięta leży w pnączach dzikiej flory raptem drozdów zna utwory   ile w świecie takich dusz których ikrę osnuł kurz łączy je to jedno miejsce w którym pamięć plecie wieńce gdzie w agonii pada nadzieja póki śmiertelnik czerń przywdziewa gdzie cień ducha niesie w czeluści  dopóty kto z serca ostatek wypuści co się w ludzkim sercu kryło kiedy kruche jeszcze biło wszystko to ukryte w wersach w podlewanych łzami wierszach   to poetę tutaj skryto godność jego mchem przykryto wiecznie żywe co się tliło serce rymy krwią kreśliło w piórze płonął krzyk rozpaczy słyszy ten kto krzyż obaczy własnym sercem co głębokie jako woda wnet szerokie co by cierpiało z ginącymi kwiatami co by płakało z cudzymi łzami  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...