Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jakże często go prosiłem
kiedy się znajdował w zwisie,
- proszę zrób mi coś na przekór,
nie bądź miękki, postaw mi się.

Prośby, groźby i błagania
nie dawały skutku wcale,
owszem starał się postawić
ale szło mu to ospale.

Nie pomogły w żaden sposób
me błagania i pogróżki
byłem nawet u doktora
oraz u znajomej wróżki.

Doktor kazał brać pastylki
wróżkę niemoc ogarnęła
a ja wciąż niepocieszony
bo ta bestia ani drgnęła.

Ktoś doradził mleko z gipsem
więc połknąłem cztery kwarty
ale nadal bez efektu
bo jak osioł jest uparty.

Ręce już mi opadają
lecz ich jednak nie użyję
bo w harcerstwie mnie uczono
- słabszych nigdy się nie bije.

Mi zabrakło już pomysłów
by z leniwca stał się orzeł
a więc proszę was kochani
- czy ktoś z was mi dopomoże?

Opublikowano

hahaha,ale się roześmiałam.

Jak Twój pan taki nygus,
proponuje Viagrę,
ale nie,
bo na zdrowiu może zaszkodzi,
nie chcę Cię mieć na sumieniu.

Porozmawiaj jak chłop z chłopem,
albo do raportu staje ,
albo go w lodówce zamkniesz,
on ma Ciebie słuchać,
a nie ty jego;);):)
Pozdrawiam milutko

Opublikowano

Odpowiadam dla: kaja-maja28

Och żeby tak można było
do lodówki zamknąć drania
to zapewne po godzinie
sam by rwał się do powstania.

A tak przyjdzie mi do wiosny
czekać albo i do lata
by pojechać z nim nad morze
i na plażę wziąć wariata.

Tam ciał nagich i ponętnych
mnóstwo smaży się na piasku
więc mu szepnę – głowa w górę
napręż wreszcie się bobasku.

Czy posłucha, głowy nie dam
ale trzeba mieć nadzieje
bo inaczej w tym marazmie
z niemożności oszaleję.

Pozdrawiam bardzo milutko:))) HJ

Opublikowano

Odpowiadam dla: bajka-bajka

Stosowałem tą metodę
z bardzo nikłym rezultatem
bo chociaż pani ponaglała
grożąc jemu nawet batem
to skubany tak się zawziął
i tak skurczył w swej postaci
że choć pani się starała
nie chciał wyleźć z moich gaci.

Pozdrawiam serdecznie:)))

Opublikowano

Chyba wyczuć moment musisz
(mam nadzieję, że przeżyje)
- zagroź mu, że go udusisz,
potem pętlę mu na szyję
załóż, kiedy żarty stroi.
Nie, nie możesz nim się wzruszać
- ściśnij sznurek i co...
Stoi!?
Wściekły, chętny,
by nawrzucać?

Opublikowano

odpowiadam dla: HAYQ

Nie chcę bo to mnie przeraża,
ja mam w roli być rakarza,
mam go wodzić na arkanie
licząc na to, że powstanie?

A jak bestia jest kumata,
ba, zwiedziła kawał świata
i życiorys mi zaszarga
gdy na papier spłynie skarga?

Do Strasburga pismo pośle
choć nie staje ale wzniośle
wszystko będzie opisane
i postawią mnie pod ścianę?

Jestem w kropce i w impasie
może więc po jakimś czasie
mój los zmieni się na lepsze
- a tym czasem? Cóż nie pieprze.

Pozdrawiam serdecznie:)))) HJ

Opublikowano

Henryku!
może by na temblak drania
niech się zmusi do wstawania
może gips założyć twardy
i przełożyć do musztardy

kiedy już nic nie pomaga
i zrobiłeś z planem wszystko
idź do lasu wcześnie rano
umieść lenia na mrowisku


PozdrawiaM.

Opublikowano

Odpowiadam dla: Marlett

Mówisz temblak, z gipsu szynę
by usztywnić mą ptaszynę
i w musztardzie brać kąpiele
ależ Marlett mój aniele
toż to będzie kuternoga
nie, nie tędy wiedzie droga,
trzeba tak wykombinować
by sam zechciał się windować.

Z mrowiskami niewypały
bo je żubry podeptały
albo mrozy lodem ścięły,
mrówki pewnie też posnęły
więc myśl dalej jak zaradzić
może by w mrowisko wsadzić
lecz czym mrówki mam podjudzać
aby ze snu je wybudzać?

Pozdrawiam serdecznie:)))) HJ

Opublikowano

odpowiadam dla: Marlett

Z ciekawości cały płonę,
nie wiem nawet czy ochłonę
bo żar trawi mi wnętrzności
od tej Twej tajemniczości.

Tajemnicy uchyl rąbek,
chociaż skrawek daj na ząbek
i nie stresuj niepewnością
tylko dziel się wiadomością.

Pozdrawiam serdecznie:)))) HJ

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




oj biadolisz tutaj Waszeć
czas głupstwami nam zajmujesz
ktoś poradę dobrą da Ci
ornitolog on to czuje

w tej materii specjalista
niejednego już postawił
nie dał rady - oczywiście
więc ci powiem boś ciekawy

czasem przejdzie jakaś krągła
obok Ciebie przez przypadek
ni prezencji ni wyglądu
lecz się kręci krągły zadek

i sam nie wiesz co się dzieje
w portkach coś się nagle ruszy
serce skacze masz nadzieję
ale czy to nie pęk kluczy

więc sam temu się przyglądasz
stoisz całkiem osłupiony
lecz decyzja twa rozsądna
pędem lecisz czy do żony?
:)))))
Opublikowano

odpowiadam dla: Jacek Suchowicz

Więc ja Waści tak odpowiem,
czas nie zając nie uciecze
ja Twej rady oczekuję
a Ty daj mi ją człowiecze.

To że czasem coś tam drygnie
i że uwypukli spodnie
sam się nieraz temu dziwię,
dziwią się też i przechodnie.

Lecz to takie krótkotrwałe
i przemija gdy mnie minie
więc wraz z moim uniesieniem
słodki uśmiech ślę dziewczynie.

Bowiem młodość czyni cuda
i ma w sobie tyle siły,
że i te najbardziej zwiędłe
pewnie też by w mig ożyły.

A to dzieje się tak zwykle
kiedy mija mnie dzierlatka
a jak robi to wiekowa
wtedy czekaj tatko latka.

Zatem pomyśl jeszcze trochę
i receptę wymyśl taką,
że na samą myśl już będą
rosły skrzydła naszym ptakom.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc „Wszystkie zwierzęta są sobie równe, ale niektóre są równiejsze od innych”. Orwell. 
    • @Manek   konkret jakiś masz czy tylko tak dziadku bredzisz ?   coś ci się brzydkiego pod nosem przykleiło !!!           @Manek   konkrety.       Trasę Warszawa-Katowice (Gierkówka, niecałe 300 km – jedna z nielicznych dziś dróg dwujezdniowych o tej długości w Polsce); Trasę Łazienkowską wraz z drogami dojazdowymi w Warszawie; Dwujezdniową drogę Tuszyn-Łódź; Szpital „Centrum Zdrowia Dziecka”; Szpital „Centrum Zdrowia Matki Polki”; Rafinerię ropy naftowej w Gdańsku; Odlewnię żeliwa w Koluszkach; Zakłady Dziewiarskie „Kalina” w Lodzi; Zakłady produkcji dywanów „Dywilan” w Lodzi; Zakłady odzieżowe „Cotex”; Zakład produkcji profili giętch w Bochni; Zakłady przetwórstwa owocowo-warzywnego w Leżajsku i Lipsku; Hutę miedzi w Głogowie; Produkcja blach walcowanych na zimno w Hucie im. Lenina (obecnie im. Tadeusza Sendzimira); Płocką Fabrykę Maszyn Żniwnych (wyd. 2,5 tys. sztuk kombajnów zbożowych BIZON); Zakłady mleczarskie w Węgrowie, Ciechanowie, Chodzieży, Zabrzu; Produkcja autobusu Jelcz w Kowarach; Zakłady mięsne w Ostródzie, Sokołowie Podlaskim, Zielonej Górze; Port Północny i nafto-port (mieliśmy wtedy własne tankowce); Zakład kineskopów kolorowych na licencji amerykanskiej w Piasecznie (wtedy jedyny zakład w Europie produkujący tej klasy sprzęt); Produkcja układów scalonych i półprzewodników w Naukowo-Produkcyjnym Centrum Półprzewodników CEMI w Warszawie, 11 elektrowni (w tym największa, Kozienice I – o mocy 1200 MW; po 1989 r. – zero elektrowni) – i wiele, wiele innych. W latach 70′ oddawano do użytku ok. 300 tys. mieszkań rocznie, a obecnie ok. 1/3 tej liczby, w latach 90-tcyh jeszcze mniej; W latach 1970-75 płace wzrosły o 40%; W dekadzie 1970-80 – wzrost PKB o ok. 80% (po 1989 r. potrzeba było na taki sam wyczyn 20 lat); Spożycie mięsa na głowę było wyższe niż dziś, mięsa nie myto i nie nasączano (Constar); 1982 (rok kryzysu wywołanego przez „Solidarność” finansowaną przez CIA); Od tego roku mierzy się w Polsce liczbę osób żyjących poniżej minimum socjalnego na 24 %, obecnie – powyżej 60%! We wrześniu 1980 r. (kiedy Gierek odchodził) zadłużenie Polski w Klubach Paryskim i Londyńskim wynosiło ok. 17,6 miliardów dolarów. Na osobę (615 USD) było ono mniejsze niż na Węgrzech (836 USD) lub Jugosławii (856 USD).”
    • @Berenika97 Tak. To może być nawet profil zbiorowy.  Coś między snem o Wielkiej Lechii, o rajdach po Moskwie w 1612 roku a Zaborami, wojnami: pierwszą i drugą światową i jeszcze pseudo niepodległością.    Dziękuję, pozdrawiam. 
    • @Arsis ziemia mam tylko warstwę ozonową, jeszcze ją mamy:) jest bardzo duże promieniowanie UV na naszych planetach, nie jest to możliwe, żeby istniało jakiekolwiek życie. 
    • Nie ma Boga przy nas. A świat zapada się w sobie, jak płomień, który zjada własny cień. Niebo pęka bez dźwięku - jakby ktoś wyrwał z niego struny, na których dawniej grało światło. Chmury stoją nieruchomo, jakby czekały na odwołanie istnienia. Cisza jest teraz jak trumna bez wieka: można w nią patrzeć, ale nic nie patrzy z powrotem. Ziemia drży pod stopami jak ciało, które próbuje przypomnieć sobie, czym był oddech. Miasta wyglądają jak szkice narysowane ręką, która zapomniała, czym jest światło. Wznosimy katedry z ruin i burzymy je natychmiast, bo w tych ścianach nie mieszka już żaden oddech. Materia oddycha inaczej niż my - jakby czekała na nasze ostatnie, nigdy niewypowiedziane wyznanie. Dusza odsłonięta jak mięsień w zimnym blasku gwiazd, a gwiazdy gasną w szeregu, jedna po drugiej - nie jak ognie, ale jak oczy, które przestają nas rozpoznawać. Wszechświat zwija się do punktu, który pamięta tylko Jego imię, a ten punkt wisi w próżni jak rana, której nikt nigdy nie opatrzył. A On… jest,  ale cofnął się tak daleko, że nawet pytania nie mają już odwagi Go szukać. Może patrzy -  nie z dystansu, lecz zza zasłony ciemności, którą sami utkaliśmy z własnych lęków. Może milczy, byśmy zobaczyli, jak przerażające staje się dobro, gdy nikt nie trzyma nas za rękę. Idziemy dalej - ostatni pielgrzymi nieba, które zapomniało otworzyć oczy. Z sercami jak rdzenie umierających planet, z myślami jak popiół, który nie umie opaść. Szukamy dłoni, której nie ma, a która dotyka nas czasem jak echo, które wraca wcześniej, niż zdąży zapaść cisza. Boska nieobecność nie jest karą. Jest nocą, która uczy, jak zapala się światło od środka - światło, które nie spada z nieba, ale rodzi się w ranach, w pyłach, w ostatnim drżeniu głosu, który pyta: „Gdzie jesteś?” A kiedy to pytanie przecina pustkę, cisza pęka jak szyba uderzona sercem. Echo wraca spóźnione, zmęczone, jakby musiało przejść przez wszystkie zgaszone gwiazdy, zanim dotknie naszych dłoni tym jednym, nikłym sygnałem: drżeniem wewnątrz ciemności, które nie mówi „Jestem”, ale nie pozwala nam przestać wierzyć, że ktoś jeszcze oddycha po drugiej stronie nicości - i że to właśnie z tej nicości zacznie się nowe światło.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...