Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chciałabym móc wtulić się
w Twoją marynarkę.
zatopić się, zagłaskać, zatracić
aż po sam rękaw oberwany!
Po sam guzik
co na przestrzał patrząc dziurkami
z mrokiem zniósł walkę.

Chciałabym móc wtulić się
w Twoją marynarkę.
zapłakać gorzko, zasmucić
...tak do końca
w tym beznamiętnym materiale.
Muszę Ci się przyznać - nie jestem taka dzielna.
Na te troski, łzy powszednie
nam trzeba nową miarkę.

Chciałabym móc wtulić się
w Twoją marynarkę,
bezgranicznie upajać zapachem,
który tak zachłannie przywłaszczyła.
A gdy tylko nikt nie patrzy
muskam ustami kołnierz,
mankietów rąbki pieszcząc półżartem.

...i wtulam się już cała
w Twoją marynarkę...

Opublikowano

wloczykij - bardzo dziękuję za tak pozytywny odbiór! pozdrawiam;)

Stanisław Kamykowski - "gdyby tak po skracać, przeredagować kilka zwrotów" hmm... a może jakieś sugestie? cieszę się z tak szczerej opinii, pozdrawiam;)

Opublikowano

Tytuł - nieee. Jakbyś zastosowała jakiś zaskakujący koncept, który by uczynił go przewrotnym - ok, lecz tutaj to wstęp do przewidywalnej całości.


chciałabym móc wtulić się
w twoją marynarkę
zagłaskać zatracić
w oberwanej po sam rękaw
co na przestrzał patrzy dziurkami

w tym materiale muszę przyznać -
nie jestem taka dzielna
trzeba mi tej miary

która tak zachłannie przywłaszczyła
gdy nikt nie patrzy muska kołnierzem
mankietów rąbki

pieszcząc półżartem

Te smutki, troski, do wywalenia i już. Wyszło mi coś takiego.

Pancuś

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Każdy mój ruch jest poczęty z bezsilności. Na planszy mojego życia, wszystkie pola są śmiercionośnymi pułapkami. Dlatego najlepszym sposobem wydaje się, utonięcie w myślach. Sennym bezruchu, któremu bliźniacze wsparcie okazuję Twoja obojętna i skupiona na błądzeniu po klawiszach fortepianu twarz. Ty nadal grasz. Palcami, kościstych kłamstw. Opuszkami, chłodnych uśmiechów. Knykciami, zdradliwych, porannych pocałunków. A ja ciągle myślę nad kolejnym ruchem. Minutą, godziną, dniem. Gdybym tylko wiedział ile mi pozostało czasu? Ile nam go bezcelowo ubyło? Ile zabrały wieczory, pełne tulenia i szeptów? Ranki chłodne, łaknące rozgrzania w miłosnych uniesieniach. Podróże słów do naszych serc i dusz. Ukrytych za grubymi murami niedostępnego egoizmu. Uwielbienia własnego ja. Ty - trującą lilia. Ja - doskonały narcyz. Mogę tylko patrzeć ukryty za zwartym szykiem swych wojsk. Pionów, co pieśń bitewną wznoszą. Bez wahania, oddają ofiarę z życia. Zabierając w zaświaty, tylu wrogów ile zdołają Gońców rozesłałem. Wrócili z niczym przed moje oblicze. Zapomniałem już. Jestem sam i sam muszę podjąć decyzję. Nie mam sojuszników ani przyjaciół. A wroga tylko w Twej osobie. Konie, rwą murawę pod sobą. Podkutymi kopytami. Ich oczy przekrwione, ślą pioruny z nienawiści złożone, na wrogie szańce. Parskają i rżą niespokojnie, chcąc rwać cwałem ku miłosiernej śmierci lub wiecznej chwale. Kaptury kolczug lśnią, nad ceglanymi blankami wież. Kusze załadowane bełtami z miłosną trucizną, wcelowane w Twe serce. Czekają jedynie na sygnał by rozpętać piekło. Królową, wygnałem na Twój koniec planszy. Po cóż mi szpieg i kłopot w oddziale. Chodzi mi tylko o Ciebie. By Cię pokonać. Zniszczyć i upokorzyć. Przed światem i ludźmi. Osądzić i osadzić w lochu. Gdzie Twój krzyk i szloch, będą wieczną udręką. Za grzechy nasze. Których ja jednak nie żałuję. Spojrzałaś przez ramię na mnie. Nie grasz? Spytałaś zdziwiona. Myślę nad ruchem. Odparłem. Jak chronić króla. A zabić. Najlepiej jednym, dobrym ruchem. Niepotrzebną królową.
    • @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Tectosmith   mówisz i masz :) dla Ciebie wszystko ;) już zmieniam!  dziękuję za radę Tectosmith :)    Pomimo, że uwielbiam …kropki i wielokropki :) 
    • @Marek.zak1 Bardzo dziękuję za mądry komentarz, :) Trudno mi ostatnio się z Tobą nie zgadzać. :)))        
    • W wierszu peelka - kobieta jest nieodłączną częścią natury, ma swoje potrzeby, podobnie jak poszczególne gatunki i matka Ziemia, jako całość, która przyjmuje do siebie dary przyrody,  by wydać inne, nowe.  Bardzo mi się podoba takie pisanie.  Pozdrawiam. M.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...