zaproszenie na spacer
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 16 280
kocham wspomnienia
są lekarstwem na
trudne dni
szanuje je ponieważ
pomagają uwierzyć
że życie to sens
to one potrafią
odnajdować dal
która cieszy
lubię cofać się do
byłego gdzie
miłe śpi
tam czas nie dokuczał
był przyjacielem
umiał marzyć
o tym i o tamtym
nie martwił się
byle czym
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 46 odpowiedzi
- 1 095 wyświetleń
-
- 44 odpowiedzi
- 1 041 wyświetleń
-
- 43 odpowiedzi
- 780 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 514 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 487 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Alicja_Wysocka Pomysł na kawiarnię, która „tak naprawdę nie ma”, wmurowaną między zwrotki, jest absolutnie urzekający. Twój wiersz otulił mnie wspomnieniami i kanapą. Pięknie napisałaś o miłości i jej schronieniu. -
Przez piąteprzezdziesiąte · Opublikowano
@Nata_Kruk Usunęłam swój komentarz. No problem. Przynajmniej nabiję trochę wejściówek, bo skromnie było. -
Przez Father Punguenty · Opublikowano
Chcesz raptem bracie umoczyć pyska, kędy się flaszka z bruzdy przebłyska ? Chcesz poczuć w zwojach wirowy prąd, zaś w duszy lekkość i miły swąd ? Lecz nim wypłyniesz, niesyty kolego, pamiętaj, że twe łapczywe ego rozdęte do granic ślepej niewoli, nie skurczy się gładko do trzeźwej woli. Bo z pierwszą, w wątpiach ckliwie zadudni, lecz pijesz dalej - choć nie ze studni - aż w gębie zakwitnie posmaku pąk - nim rano dostąpisz gastralnych mąk. Z drugą, otworzą się czerstwia ukryte, przed dziwnym jakimś, nieznanym bytem, w którym na srebrnych polach do rana Błąka się księżna w czerwień odziana. Za nią sznur dziewic z rękami w górze, w srebrzystej bieli, błękicie, purpurze. Zanoszą błagania, by za garść groszy skąpać się w chwili niezwykłej rozkoszy, Do której wrota chwalebnie zabite, chronione czystym żelazem litem. Lecz która z nich klęknie i się ukorzy, na twe skinienie się furta otworzy. I łąki ujrzysz, bujne, promienne, i srebrne wydmy, morza bezmierne, i raje słodkie, gdzie głos wabi, śpiewa, a śpiewem strąca owoce z drzewa, Jak gdyby gwoździe wskroś przerdzewione ktoś w mózg ci wbijał jak rymy szalone, które wykreślił zbój - wariat, poeta, gdy umysł wyostrzy mu trzecia seta. Z czwartą, zawitasz w gaj pomarańczy, gdzie kiwa się głowa starego radży który, gdy chwycą potrzeby kleszcze, klekocząc mantrę, powtarza - Jeszcze. Istotnie, w skrócie, to ciebie czeka, gdy w suchy pysk wlejesz tak ze sto deka - com sam doświadczył i spisał w bólu, po czystej z lodu i jednym Red Bull-u. YouTube - wersja dla leniuchów (udźwiękowiona)Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez FaLcorN · Opublikowano
@Alicja_Wysocka U mnie z puentowaniem szybko. Zgadza się, początek wiersza wyznacza rytm. U mnie dobra rytmika w wierszach to jeszcze nowość. Melodia mi ucieka w myśli. Cały czas trzymam w głowie wciśnięte klawisze melodii bo mi odpływa. Od tego mam to co nazwałem arytmią. -
Przez Simon Tracy · Opublikowano
@Gosława U mnie to połączenie gotyku i modernizmu. Połączenie depresji, psychopatii i mroku.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się