Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

i nadeszła do mej wioski nieproszona zima
wszyscy się pozamykali i nikogo nima
kiedy członki zamarzają są niezdolne do kochania
obraz jest mniej więcej taki żem jest znowu sama

dziś wieczorem koło knajpy zobaczyłam jego
jakiś dziwny bo wyglądał jakby był ze śniegu
zaś miał takie czarne oczka i nosek czerwony
tak mi wszystko wyglądało że on opuszczony

poleciałam i przyniosłam cztery flaszki wina
zaraz raźniej się zrobiło mijała godzina
popiliśmy sobie zdrowo w głowach zaszumiało

i przestało mi przeszkadzać że wszędzie miał biało
ale co tam jak to baba zapragłam miłości
on się głupi wziął roztopił w swojej gorliwości

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zonety okazują się lepsiejsze niźli to, co tutaj gromiło się do tej pory. Niby to samo, a nie to samo. Bogdan wiedział, co czyni, będzie rewolucja, grafomanii stop!
No właśnie! Ostatnimi razy też się przetrzepało:))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


prawdopodobnie był to ostatni Człowiek Śniegu na naszym terenie.
odtąd już tylko Himalaje, ale i tam coraz więcej alpinistek zagląda.
faaajne
Szkoda, że się roztopił, ale cała nadzieja w Himalajach choć
powiadają, że nadzieja matką głupich, ale na pewno kocha swoje dzieci:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to mnie, takiego wstrentnego, też ktoś kocha?????

żarna nocy mielą gwiazdy
młynarz cały w srebrnym pyle
prze najczystszym altem śpiewa
"z mąki tej nie będzie chleba
dla tych co przespali noc..."

a więc nie śpię więc ad hoc
miauczy u nóg czarny kot
lunatyczni kolędnicy
człapią wolno po dzwonnicy:
tup tup tup tup miau miau miau...

rano baby pod kościołem
znajdą w śniegu stopy gołe
gęby zadrą "rety! rety!
na świat przyszedł Jezus yeti!"

skrzy się styczeń w śniegu cały
gwiazdeczkami iskierkami
ze stopnia stopień
zdejmuje
idzie
do nieba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
    • @Rafael Marius - @Leszczym - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...