Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Lalkarz IV

Sebastian_Pietrzak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sebastian_Pietrzak

Sebastian_Pietrzak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

ten rozdział nazywa się Skrzyżowania śmierci - werble
w którym to spróbujemy się ustosunkować do tego
co nieuniknione - okres miodowy dobiegł końca

każdy człowiek jest mordercą
lecz tylko morderca traci resztki człowieczeństwa
zatem łatwo można stwierdzić;

cholera zagubiłem gdzieś resztę scenariusza
- myślnik komercyjny

na scenę wchodzi dziewczynka z głową lalki
przypiętą do kamizelki i ciąży

pewnego razu była sobie mała Zuzia
miała małe policzki ta mała Zuzia
lecz któregoś dnia pobladły
miała też dwie małe rączki
i te małe rączki jednej nocy
odleciały

ukłon

czy może układ łon
rozkłada się w twojej końcowej odsłonie
w ostatecznym ułamku oddechu który złowieszczy innym

a w międzyczasie w podziemiach rzeczywistości
każda charakteryzacja się rozmywa
każdy pokój jest atrapą a kolejny wschód słońca
całkowitym zaćmieniem waszego umysłu

wy
nie wy
dostaniecie się stąd
żywi
są pośród nas
lecz dawno temu

teraz tylko ból jedyny (adwo) kat
negocjuje na kilka frontów
i tworzy listy niezapomnianych rzeczy
które rozmawiają z nami jeszcze długo
po ostatnim bisie

Rafał_Leniar

Rafał_Leniar

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wytłuszczony fragment ciekawi mnie. Fajna gra znaczeń Klimat jest, metafory są (nawet dość ciekawe). Wiersz ze sobą zabiorę.
Tyle moich skromnych uwag/przemyśleń.

P.S. A następna część będzie?

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      Upiorny taniec

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      Zejście w dół. Spadam. Na łeb, na szyję. Sypię się, przepadam. Żyję. Bum bum,  w głowie ruch w dole szum. Nie inaczej. To co widzę na dnie tego nie odzobaczę. Trwa niemy bal. Cel - pal! Strachy patrzą  z boku.  Potwory wyłażą  z wnętrza. Dotrzymują kroku. Kręcę się wiję. Ogień liże zachłannie.  Strach kąsa szyję. Trochę płaczę.  Wyję! W koszulce, na boso zalana rosą łez. Osusz mnie, przytul. Weź!  A ty szczujesz mną psy. Jestem wściekła. Ty-zły. Serce jak bemben  tłucze i wali. Piekło się pali. Nikt nie ocali. mnie. Zostaje trwogą. Diabły ze śmiechu  pękają, nie mogą. Tańcz! wrzeszczą.  Kołysz biodrami! Nie przestawaj!  Szalej do dna! Płoń!  Duszę dawaj! Więc tańczę, stopy zdzieram. Upadam, wstaję. Umieram. Wyciągnij rękę lub stratuj! Wybacz mi! Zostaw! Uratuj! Jeszcze sekunda, moment. Przestanę istnieć nim spłonę. Chyba pojawił się  żal. Kończy się bal. Powstaję, odpalam szluga. Noc lepka, jak krwista struga. Wejdź w moje posiadanie. Zatańcz  upiorny taniec. Zagin w moich objęciach. Diabła pragnę, nie księcia!   I cisza. I nagły wrzask. Spocone ciało. Już brzask. To sen więc czemu płaczę? Nic nie mam. I nic nie znaczę.   Zahaczam o ciebie myślami. Popioły pomiędzy  nami. Ja cela a ty skazaniec.   Zatańczysz ze mną upiorny taniec?      inspiracja @Migrena "Upiorny twist w piwnicy"   Dziekuję za inspiracje!                         
    • Waldemar_Talar_Talar
      grzybobranie ze śmiercią

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witaj - ciekawie piszesz -                                                       Pzdr.
    • janofor
      Moja gwiazdo

      Przez janofor · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • infelia
      Prośba

      Przez infelia · Opublikowano

      Oczy moje, odzyskajcie wzrok, Oddajcie mi utracone barwy tęczy. Uszy, nie będę już was więcej wykręcał, Na prawo i lewo, nastawcie się na czujny   Odbiór dźwięków dzikiej natury. Nosie, ty zakatarzony nicponiu, kichnij Raz, a dobrze, i wróć mi woń ulotną Czasu, życia, świata i nadziei traconej.   Kręgosłupie, na ciebie najlepiej zadziała Chłosta pokrzywą; zegnij się, proszę, troszkę. Jęzorze drętwy, czy mam cię ugryźć, By poczuć smak bólu i żelaza?   Języku, skłócony ze strunami głosowymi, Czy już nigdy nie wypowiem: „Niech to jasna cholera?” Łokciu, wyprostuj się, nie pokazuj mi wała.   A ty, stopo, ty małpo nieczuła, Nawet nie chcesz zaswędzieć. Jędzo, daj mi chodzić, pozwól tańczyć. Ząbki moje ostatnie, nie dokazujcie,   O snu chwilę proszę i spokoju. Pamięci moja, ty też się pakujesz? Poczekaj, usiądź przy mnie, daj się pogłaskać, Uszczypnąć, nim przyjdzie zapomnienie...  
    • Alicja_Wysocka
      ***(Kto dał mi...)

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota Sylwestrze, coraz lepiej, pozdrawiam :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...