Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

moje bezczelnie butne istnienie
uśmiecha się do mnie z grymasem złośliwości
odwraca się do mnie plecami
ucieka, chowa przede mną
w ciemnych zaułkach
wredne
nie chce negocjować
zwyczajnie
brzydzi się tego co z nim robię

a ja znów nieznająca sensu tego bezsensu

wdzięczność wyrażę
tym samym


______________
leżało rok.
po poprawie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W zasadzie osobliwość. Z jednej strony mamy za bardzo dopowiedziane, opowiedziane zbyt wieloma słowami, a z drugiej dwa momenty, w których autor za bardzo ukrył sensy. Równie ciekawy podział peela na istnienie i bliżej nieokreślone "ja". Wiersz obroniłby się (powiedzmy) jako traktujący o głębokim kryzysie tożsamościowym peela, jednak nieodzowne byłoby zlikwidowanie, bądź uzupełnienie mylnych tropów: tych dwóch ślepych uliczek interpretacyjnych. Wypadałoby także pozbyć się niektórych słów, dopowiedzeń.
Pozdrawiam
Opublikowano

Mimo wszystko, dzięki.

Kilka opowiedzi.
*Tak, miał brzmieć humorystycznie:)
*to zwyczajnie to po prostu tak wyszło. aby nie powiedzieć - zwyczajnie.
*nieznająca. ups.
*w puencie chodzi o to, że odwdzięcze siętym samym, co ono robiło w strofie pierwszej, tylko może nie udało mi się tego dobrze przekazać.

Pozdrawiam również.

Opublikowano

A ja będę bronił autorki :P

wredne- gdyby to było zapytaniem brzmiało by kapitalnie... takie pytanie do czytelnika czy nie uważa tego za ironie....

Zwyczajnie, brzydzi się tego co z nim robi- tłumaczy sytułacje.... to jest zwyczajnie... poprostu brzydzi się tego... można to tak rozwinąć(oczywiście nie żeby tak napisać tylko myślowo rzeby dobrze zrozumieć)

Co to techniki... nie przyczepie siębo specem nie jestem, a sam popełniem ogromne błędy

A puenta... ja ją rozumiem, przynajmniej tlumacze to tak:

Odpłace się tym samym- też będę wredny, też bedę uciekać i grać mu na nosie... samemu istnieniu... będę robić dalej co będę chciał....

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Robert.   poruszający i brutalny wiersz o bezcelowości spektakularnej ofiary w obliczu ukrytych, ważniejszych strat.   głęboko przesiąknięty filozofią egzystencjalizmu oraz motywami bliskimi absurdowi i heroicznemu nihilizmowi.   " Całe cierpienie było bezcelowe". To jest kwintesencja absurdu w ujęciu np. Camusa.   konfrontacja heroicznej woli z obojętnością.   nihilizm przejawia się tu jako poczucie, że wielki czyn nie ma żadnego obiektywnego, trwałego znaczenia. wiersz zawiera także elementy heroicznego nihilizmu, choć jest to nihilistyczne dążenie do sensu wbrew jego brakowi.   mimo niemożności ruszenia drzwi,  walka aż do okaleczenia.   to jest akt woli dokonany wbrew światu i wbrew sobie.   łaciński tytuł, nie zostaje w pełni zintegrowany z treścią wiersza.   widzę go jako klucz  interpretacyjny do głównej akcji o drzwiach.   Twój wiersz robi wrażenie !!!   treścią i formą !!!     @Robert Witold Gorzkowski
    • Czasem nucę pieśń nad pieśniami i zrywam chwasty położone w mojej głowie nie widzę przez nie nic   ciągle wracam do miejsca, w którym są niebieskie chmury po to tylko, by rozwinąć skrzydła i spaść na ziemię w porze jesiennej kiedyś patrzyłem dalej  miałem oczy sokoła i mokre włosy z których wiązałem liście i szedłem do ciemności, a później do światła by rozłożyć grzech na części   w południe zamykam oczy i nie widzę ludzi  pogrążonych i żartujących w pracy   są spękani jak ziemia   ledwo naciskam przycisk wróć a zaraz jestem gdzieś indziej w nocy, która oddycha mną rozwiązuje mi oczy i siada na moich barkach by przycisnąć mnie do ziemi.  
    • Porwała mnie jeśeń porwały wiatry Do knajpy w tle słysząc psów ujadanie Gdzie tania wóda i sprośne żarty Mają umilić wszystkim poranek   Tu jedni piją od lat ten sam toasat Ale mnie w koncie pochłania wiersz We wszystkich tutaj jest inny obraz We wszystkich podobny sens   Obok latarnie w których gasły zorze Stoją cierpliwie czekając swej warty Nim sny się wysypią niedokończone I w uliczek ślepych wpełzną katarakty  
    • @Alicja_Wysocka nie znam tego filmu, może zapamiętam by obejrzeć ;)) @viola arvensis dzięki w poezji zaplatam warkocze a w realu może nawet bym może chciał za nie ciągnąć :)) Już sam nie wiem, ale odpozdrawiam ;))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wszystko, mi się nada do życia  biorę!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...