Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kamienie rzucane na skronie
krzyczą mi prosto w uszy
a wątroba skrzydłami trzepoce
i w szufladach upycham złe myśli
a rozczarowania z kieszeni wystają

szpilki pod paznokcie z łatwością wsuwane
usmiechają się gorzko

i chciałabym zjeść usta twoje
byś nie powiedział już że kochasz moje palce

wszystkie psy białe zdechły

opowiedz bajkę mi
o pieprzeniu
o pieprzeniu
o pieprzeniu

skleję palce wskazujące czas zatrzymam
a potem żebra wyrwę ci

opowiedz bajkę mi
o pieprzeniu
o pieprzeniu
o pieprzeniu

i do końca nie wiem co powiedzieć chcę

Opublikowano

Wulgaryzmy nie przeszkadzają mi, a cały wiersz przypomina rozjuchaną kobietę, która np była przez dłuższy czas Cnotką (zaznaczam przez duże "C" ) i ty ją wgłębiłeś ( tzn facet z tego wiersz ), pokazałeś coś innego, a kobieta ta znalazła się pod naciskiem tej całej zmiany + jeszcze związanych z tym różnych pobudzeń, np selsualnych ( podniecenie ). Można to opisać nawet jako jakąś chorobę psychiczną, nie zapanowania nad nowym, zbyt duża dawka, pomylenie wszystkiego.
Do końca jednak się nie przekonałem co do tego utworu.

Pozdrawiam.

[sub]Tekst był edytowany przez Thomas Deszcz dnia 10-05-2004 06:07.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...