Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a ja myślę, ze to raczej nieuregulowane. chyba chodzi o moc jaką mają wiersze. taką moc wynikającą ze związków słów, technicznego ich ustawienia i czegoś jeszcze, mam wrażenie, takiej nitki Poety, co tylko nieznacznie poruszona, wydaje dźwięk jak kryształ.
I tu też się z Tobą Joasiu (Dzie Wuszko) zgadzam. Słowa są użyte już wszystkie, tworzenie polega na ich innej, tylko, kombinacji.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Stefanie!
Zgadzam się ,wszystkie słowa zostały użyte.
Możemy wzbogacać język tworzyc różnego rodzaju neologizmy.
U naszym języku jest wiele zapożyczeń.
W trosce o czystość języka szukajmy nowych słów i terminów.

PozdrawiaM.
Opublikowano

Bardzo ciekawa instrukcja, ale właściwie to w wierszach chyba o to właśnie chodzi,
żeby prozę życia na poezję przerobić.

A tworzenie neologizmów to świetna sprawa
pod warunkiem, że na jakichś logicznych zasadach,
dada be be (moim zdaniem)

Pozdrawiam.

Opublikowano

Już się wypowiedziała i podtrzymuję:))+
Tylko teraz bardzo bym chciała poznać resztę
"instrukcyji" - od pierwszego numeru do trzeciego:)
Może gdzieś gotowiec jaki? pozdrawiam serdecznie:)))

Opublikowano

po przeczytaniu pozostaje nurtujące pytanie: czym jest sztuka? czy destrukcją wartości? i czy tylko destrukcją? czy ich ocaleniem? czy sztuka żywiąc się rzeczywistością, nie służy raczej jej rozumieniu bardziej, niż jej podważaniu? i komu służy sztuka? ideologiom czy ludziom?
Twoje ostatnie wiersze Stefanie rozwiązują worek pytań - i o to chodzi; na żadne zjawiska nie można być obojętnym, zakopując się tylko w semiologiczne zabawy poetyckie;
akceptuję w pełni takie pisanie, jak Twoje;
i pozdrawiam! :)) J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wyśniłam tej nocy zmysłową iluzję. Cofając smak odtwarzam czas zapamiętanych ran.   Plączą się serpentyny dróg  w krainie rozmytych snów, jest tylko czerń i biel.!   Ostatni raz przygryzam usta do krwi, wygładzając załamania czerwieni  niespełnionej sukienki.   Odkładając na półkę… Delikatnie zamykam drzwi.                              
    • Rozkazałem odnaleźć i ściągnąć tu Twoje ciało. Wygraliśmy bitwę a przegraliśmy wojnę. Leżysz na stosie tak cichy i blady. Bracie! Weź i mój topór w odmety, świętego, ofiarnego ognia. Zabierz go do Asgardu. Trenuj nim pod okiem Bogów aż do dnia ostatecznej bitwy. Wiernie będzie Ci służył. Dziś ścieżek przeznaczenia nie prostują Bogowie. A w wojnie nie szukaj honoru ani wiecznej chwały. Wróg nie stanie z Tobą oko w oko w szranki. Zabije bez chwili zwątpienia, dronem czy samolotem. Wiem jak samotny tam będziesz Bracie. Po kolejnej bitwie, zapewne dołączę do Ciebie. Duch mój pod bramy Asgardu podejdzie. Mój czas także do końca się zbliżył. A jeśli widzą mą żałobę i żal. Niech stwierdzą zgodnie, że to jeszcze nie czas. I niech zwrócą iskrę życia w Twe piersi i oczy.   Runy i gwiazdy są nam przychylne i łaskawe. Twoja dusza wraca przez mroki Helheimu. Żagiew dla stosu, zamienimy w miecz z zaklętą potęga ojców. Żagiew śmierć i proch. Miecz nieśmiertelność i władze wróży. Cóż oprócz łez i ryku żałości, może wyjść z mojego serca środka. Czas pożegnać ten świat. Złamać i spalić tarczę z zaklętą w niej siłą, mądrością i honorem. W agonii trwającego Ragnaroku. Spłonąć jak krzak. Dzikiej, białej róży.
    • Straż pożarna odjechała  Miejska zobojętniająco Koniec z ciepłymi kluchami To był bar, łyżki na łańcuchu   Widelca nie uświadczysz A łyżeczka pozostała w sferze Niebieskich ptaków  Na noże wszedł kolekcjoner   Wykałaczki zakazane Resztki miały pozostać nietknięte  Próchnica zrobić spustoszenie  I prawie wyszło gdyby nie covit   Pies, który pożarł kiełbasę             
    • @Migrena cieszę się i bardzo dziękuję :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...