Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Uśmiech

lublana
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

lublana

lublana

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dzieliłam wszystkich uśmiechami
Teraz mi brakło
A nowa dostawa uśmiechów nowych
Nie nadeszła
Czekam na miły gest
Od dostawcy uśmiechów
Ten zaś jak sknera wydziela
Każdy rodzaj uśmiechu

lublana

lublana

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Pięknie dziękuję za odpowiedź. Szkoda tylko,że nie napisałeś Patryku co jest w tym wierszu najgorszego,złego. To, że Ci się nie podoba już wiem :) Pozdrawiam

Patryk_Nikodem

Patryk_Nikodem

Opublikowano
Opublikowano

Nie jestem specjalistą, ale:
- nie czyta się po prostu dobrze
- przyjęło się, że nie zaczyna się każdego wersu dużą literą
- słowa nie powinny się powtarzać, a przynajmniej nie tyle razy, co te uśmiechy
- nie brakło, tylko zabrakło
- 'nowa dostawa uśmiechów nowych', pomyśl co tu nie pasuje
- jedynie pomysł z tym dostawcą jako tako, jednak to tylko pomysł.

pozdrawiam

lublana

lublana

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dzięki ! To mój chyba pierwszy wiersz. Napisałam go chyba dziesięć lat temu :) ciekawa byłam opinii. Uwagi notuję i czytam właśnie Twoje wiersze. Miłego dnia

Mr._Żubr

Mr._Żubr

Opublikowano
Opublikowano

Muszę przyznać rację Patrykowi, aczkolwiek:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gdybyśmy wszystko robili, tak jak się przyjęło, jak wyglądałaby dziś sztuka? Ba, jak wyglądałby świat???

No, ale wracając do wiersza to coś w nim razi. Chybione pomysły, zestawienia wyrazów, a do tego banalne przesłanie. Tak uważam.

Pozdrawiam

P.S. Czekam na coś aktualnego!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • beta_b
      Wiosna

      Przez beta_b · Opublikowano

      Nieustannie jestem w szoku ile życia wiosną wokół, każdy liść się pcha do nieba,  wszystkim ciepła, słońca trzeba. Drugi bieg włącza przyroda. Spokój, cisza - niech się schowa. Na zielono wszem się mieni, na wyścigi się zieleni. Rozgadały się ptasiory, każdy w swoim tonie troli. Ciszy nocnej nie uznaje dokazuje już nad ranem. Choć nie lubię mówić "każdy" i mam ciarki na to "wszystko" - to tym razem nie wypada ograniczać życia wiosną.  
    • andrew
      Śmierć Jezusa

      Przez andrew · Opublikowano

      witaj Królu na krzyż z Nim któż tak krzyczy   to my każdego dnia krzyżujemy kogoś słowem podają go na tacy   a my my nie próbujmy pomyśleć... kto to   tak było z Jezusem zobacz kim jest zanim ... ukrzyżujesz nie rzucaj nawet kamieniem   4.2025 andrew Wielki Piątek,Wspomnienie ukrzyżowania Jezusa
    • Antanamir
      Księżyc nad Doliną Cienia – Część II

      Przez Antanamir · Opublikowano

      O świcie, gdy mgły tańczyły jeszcze sennie między wzgórzami, a liście śpiewały cicho pieśń zrodzoną z nocy, on trzymał ją w ramionach, jakby była jedynym zaklęciem zdolnym zatrzymać czas.   Jej skóra pachniała runem pradawnych drzew, a włosy rozsypane na jego piersi przypominały o tym, co prawdziwe, nawet w świecie utkanym z iluzji i światła.   — „Nie pytaj, kim jestem” — wyszeptała. — „Bo jeśli wypowiesz moje imię, zniknę, jak sen, który nie powinien był zostać zapamiętany.”   Uśmiechnął się, lecz nie odpowiedział. Zamiast słów, dłońmi opowiedział opowieść: o pustce, którą niosło jego życie, i o niej — jak świt rozrywający mrok.   Nie była elfką, nie była wiedźmą, nie była duchem ani kobietą z legend. Była czymś więcej — iskrą świadomości zrodzoną z cienia i światła, z głębi, gdzie emocje mają własną magię.   Wędrowali razem przez doliny i ruiny, rozmawiali bez słów, czuli bez dotyku, kochali się — powoli, jakby każda chwila była świętością, a każdy pocałunek — pożegnaniem, którego oboje nie chcieli wypowiedzieć.   Ale każdy świat, nawet ten utkany z marzeń, musi kiedyś zacząć drżeć w szwach.   Bo los, zazdrosny o ich jedność, wysłał po nich cień — istotę bez imienia, która znała tylko jedno pragnienie: rozłączyć to, co zbyt piękne, by mogło trwać.   W dniu, gdy trzecia pełnia znów wzniosła się nad niebem, on spojrzał w jej oczy i wiedział. Nie zatrzyma jej, ale będzie szukał… we śnie, w pieśni, w kropli deszczu.   A gdy cień stanął między nimi, ona uśmiechnęła się smutno. — „Pamiętaj mnie… nie przez ciało, ale przez to, co w Tobie się obudziło.”   I zniknęła, jak błysk światła znikający w zmierzchu.   Ale jego serce… już nigdy nie było tam, gdzie dawniej.
    • Moondog
      Konfrontacje

      Przez Moondog · Opublikowano

      Ci co mają niewiele do powiedzenia Często mówią jednym jednym głosem  Niuanse nie mają żadnego znaczenia  Jeżeli z góry chodzi o kontekst    Spaleni słońcem przeszli przez piekło Z wiarą łatwo popaść w półprawdę Dopóki walczysz nie jesteś zwycięzcą  Dopóki walczysz to nie przegrałeś
    • _M_arianna_
      Sałatka

      Przez _M_arianna_ · Opublikowano

      Sałatka... (Ikin dał Ksenine Składniki)   Mam - Zeno - ja majonez, mam. Karotka... jak to rak. Jady: pyry daj. I cebule lube ci. Ogórkom cmok róg, o... Jaj, i po kopie jaj. Soli los. I cukru, .urku ci. Drobno pokrojono (Jork opon bordo)   A... sałatka, jak ta łasa.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...