Niebieski księżyc

[Emil Korczak]

Twoje serce w ciepłych rękach pozostaje
Twój Mona Lisa uśmiech przyniósł
Wiatr lata, dla mojego życia

Śniłem o sosnach, gwiazdach na niebie,
Twoich pocałunkach, hiptnotycznych wargach
Zmysłowych biodrach
I te smakowite opuszki palców
Mnie wolno tylko szeptać tak

Niebieski księżyc
Ma nas w opiece
Płomień jego skrami sypie

Powietrze między nami dokładnie uczestniczyło
Lubię czas przeszły i przyszły
Jakoś znajomy w istocie
Mówiłaś tak w szepcie
Gdy leżeliśmy na skrzydłach którego ci było mało.

Twoje palce grały na mych włosach jak na harfie,
I czułem każdy ruch jak dotykałaś mnie
Nawijając powoli dookoła swego palca
I szarpałaś brutalnie życie me

Braliśmy się nawzajem bez końców
Przed siebie i w tył w tę jedną noc
Tańczyliśmy w lesie, całowałem przyszłość naszą razem
Ścigały się zachody słońca, ścigane przez niebieski księżyc

Trzymaliśmy się nawzajem jak rodzeństwo
Zaglądając do oczu swoich
Uśmiechałaś się przez chytry uśmiech
Ziemski, powolny, dziki i wyśmienity.

Niebieski księżyc
Ma nas w opiece
Płomień jego skrami sypie

Jeszcze chcę kosztować pot
Twojej jedwabistej szyi na moim języku
I ciepło twojego ciała wędrujące
Tysiące mil obok mnie
Poprzez niebieski księżyc.

[J M]

który dzisiaj jest dzień...jak...przez sen. więc chodź, zostań tutaj, zostań sam.
na coś takiego liczyłem.
mimo to wiersz jest fajny.