Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Twoje oczy są jedyne takie wyjątkowe,
w głębi oceanów skryte w koralowe rafy.
Skarbem nie odkryte - moje czarne perły,
kiedy je odnajdę, kiedy - mój Ty Panie.

W to życie nurkuję, czy mnie nie zabije?
wokół tańczy z fali złego dla przeszkody.
Jeszcze się odbijam, od dna w te i wody
wszędzie rwące prądy - w piersiach tchu brakuje.

Zawsze z tą nadzieją czekam na to szczęście,
które mnie omija - śmiać się ze mnie raczy.
Będę walczył, aż osiągnę zamierzone cele,
stawiał czoło burzom, w idące żywioły.

Kiedyś nadejdzie dzień, dzień mojej chwały
i wyjrzy z toni cienia to światło - oczom z tajemnicy.









Sonet.

  • Odpowiedzi 42
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Gratuluję - właśnie zasłużyłeś na miano najgorszego poety na tej stronie ;-)

What tha fuck is this?!

"wokół tańczy z fali złego dla przeszkody"
"i wyjrzy światłem z toni sercu z tajemnicy"

Kilka błędów językowych, ale na tyle poważnych, że zaciemniają jakikolwiek odbiór. Wiersz merytorycznie naiwny aż żal. Te perły, serca, tajemnice, tonie, szczęścia - cały wiersz bazuje na ogranych schematach.

Może plusem tym razem są niegramatyczne rymy, ale rytmu nie ma prawie wcale.

I jeszcze ten podpis: "sonet". Nie znam się, ale sonet ma inną budowę.

Kpina w czystej postaci!

Na temat tego wiersza mógłbym napisać dłuuugi komentarz. Ma tyle błędów i nieścisłości w treści, że tu krytyka jest błahostką. Nie zrobię tego tylko dlatego, bo i tak przeczuwam, że mój komentarz pozostanie bez echa (widziałem komentarze pod wcześniejszymi Twoimi pseudosonetami).

Pozdrawiam.

PS. Za takie zagrywki powinno się dostawać od razu bana. To nawet nie zasługuje na dział Pe, ale jeśli już tu jesteś, to wklejaj tylko tam. A zresztą...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rozmawiamy o Twoim niby-sonecie, a nie o moim podpisie, więc pomyśl nim coś napiszesz.

Jak nie rozumiesz mojego podpisu, to Twój problem. Ale będę tak dobry i Ci co nieco wytłumaczę.

Mogę siebie nie lubić za to, że jestem - powiedzmy - kłamcą, w jakiś sposób złym człowiekiem, ale też dostrzegam, że nie jestem bydlęciem do kwadratu, nie jestem człowiekiem grającym na czyichś uczuciach itd. I za to się lubię, że jeszcze mam tę krztę człowieczeństwa w sobie. Kminisz?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie zwykłem zazdrościć nikomu cudzej kupy. Jak będę chciał zrobię sobie własną. Z tym że tak cuchnącej jak Twojej, to chyba nie dam rady ;-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Człowieku, naucz się podstawowych zasad języka polskiego. Odmiana przez przypadki się kłania, pseudopoeto: piszemy "tę kupę", a nie "tą kupę". Ech, szkoda na Ciebie słów. Lecę.

Miłej nocy.
Opublikowano

W każdej chwili mogę go zamienić na inny sonet.
Bardziej poważniejszy, ale tytuł zostanie.
Szkoda, że nie można usunąć tytułów.
Jak ktoś przez pomyłkę zrobi błąd w tytule
jedyny sposób to wiersz usunąć - paranoja.
Jeszcze z taką sytuacją się, nie spotkałem.
Jeśli mogę poprawić wiersz, a dlaczego nie tytuł
przecież to jest niedorzeczne i nieprzemyślane.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W odmianie przez przypadki... Ech, Ty naprawdę nie umiesz posługiwać się rodzimym językiem.

Co do zmiany tytułu - gdyby można było zmienić tytuł, wówczas zrobiłbyś to i zmieniłbyś również cały wiersz. Słowem: wątek byłby w tym samym miejscu, ale całkowicie inny. Do czego wówczas odnosiłby się mój pierwszy komentarz?!
Łapiesz, czy trzeba Ci wszystko jak dziecku tłumaczyć?
Opublikowano

Pamiętasz to gościu --->"Oceniamy wiersz, nie autora".
Cóż starszym, może się, nie podobać
ale młodzieży tak - więcej jak sobie myślisz.
Mogę Tobie nawet to udowodnić
jeśli masz jakieś obiekcje.
Mam nawet swoich fanów, a Ty kogo masz?
To niżej samo mówi za siebie.


wprawdzie nie lubię siebie za to
kim jestem
ale czasem lubię siebie za to
kim nie jestem

Ave!

Opublikowano

Wszystko jest ok.
Jaki niezamierzony, jaki niekontrolowany.
"śmieję się twarzy":zn.że jest tuż obok,
które drwi sobie ze mnie w żywe oczy;
a ja, nie mogę owego dosięgnąć, złapać.itd.itp.
Pomyśl olejum mam wlewać do głowy, od Zagłoby.
Nawet dziecko to zrozumie, a wy?Pajaców udajecie.

Opublikowano

a mnie się podoba ten wiersz. zmieniłbym tylko kolejność słów - aby ze słów

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wyszedł rym

a poza tym ten wiersz ma klimat wierszy K.I.Gałczyńskiego...

zapraszam do siebie na [url]liryki.pl[/url]

a także ta strona jest godna polecenia [url]objawienia.pl[/url]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ciągle mam w uszach trzepot ubrań spracowanych ludzi  dziwny szelest który nagle przechodzi w drżenie  w szalonym pośpiechu stłumione głosy  układają się łagodnie jak miękki len na nic wiara w optykę dźwięku  wyszumioną przez wiatr który gnie drzewa w pokłonie mocy czucia płytkie i głębokie są jak chwile uchwycone emocją w ruchu  tu słońce siada na rzęsach skryta w winorośli łapczywie obizuję palce cierpkie i kwaśne   coraz niżej pochylam głowę gubiąc instynkt  pozwól mi Panie odnaleźć odpowiedź   
    • @Poezja to życie Haikuiści – ze względu na szczupłość formy – mają do dyspozycji słowa-poduszki (makurakotoba), takie stałe epitety, metafory, które odsyłają do wiadomych pól znaczeniowych. Ja tu widzę zabawne (zabawowe) okładanie się poduszkami

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Alicja_Wysocka Tak się utarło, ale niestety ta maksyma mówi coś odwrotnego: Gdzie skarb twój, tam i serce twoje. [literówka: ibi cor tuum]
    • Nie pytaj co słychać u mnie Bo u mnie się nic nie zmieniło  Te same upadki i wzloty Ta sama zgubiona miłość   Czas stale ucieka tak samo Lecz wcale już za nim nie gonię  A życie zadaje wciąż ciosy Przed nimi się dawno nie bronię   Raz klęczę, raz wstaję, raz biegnę Raz leżę i nie drgnę czas długi  I spala mnie własne cierpienie I łez oczyszczają mnie strugi   Ja ciągle ta sama, niezmienna Dziewczynka z zapałką i mieczem  Rozpalam ogniki nadziei Lecz otchłań przy nodze się wlecze   Nie pytaj co słychać dziś u mnie Niezmiennie śpiew ptaków, szum wody Z naturą zbratana, nią żyję A innym spod nóg zbieram kłody.   Nie pytaj, nie pytaj kochanie Bo czy ma to jakieś znaczenia Gdy jutro się zerwę jak listek Niczego w tym życiu nie zmieniam   Lecz wszystko mnie zmienia na dobre Na lepsze, być może, którz powie Wciąż unieść się pragnę na wietrze Co słychać- niech on ci odpowie.  
    • Rymy są dla dzieci a morał dla dorosłych :) Czyli... wszyscy zadowoleni :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...