Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

siedziałem rano nad Motławą
a zaraz tuż przy Martwej Wiśle
słońce wstawało lecz tylko ciepłem
mówiło jestem zza mgielnego puchu

pluskiem fale wołały bym
przywitał każdą z osobna
liczyłem na pocałunki dłoni
przez zwichrzone grzywy

moczyły mankiety mijając ręce
jedna po drugiej witając brzeg
wabiły zielonymi zarostami
pilnie ćwiczonymi w tańcu

raz rano wschodzi
Marlett oraz Sosna

Opublikowano

moczyły mankiety mijając ręce
jedna po drugiej witając brzeg

dla mnie ten fragment
pocałunkowy i jakby
pomimo czasowego
mijania się dwa
spotykające się mankiety
dotykające o siebie,
może nawet muskające
dotykały się


pozdrawiam ciepło

Opublikowano

Nie pogniewacie się? :)
Troszkę inaczej bym widział ten piękny wiersz:

siedziałem nad Motławą
a tuż przy Martwej Wiśle
słońce wstawało

lecz tylko ciepłem
zza mgielnego puchu
mówiło jestem

fale pluskiem wołały
bym każdą z osobna
przez zwichrzone grzywy pieścił

na pocałunki dłoni
liczyłem

moczyły mankiety mijając ręce
jedna po drugiej witając brzeg
wabiły zielono
w tańcu na prędce
niemal unisono
padać zaczął śnieg.


Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



się przyłączam,
upodobałam sobie drugą i trzecią strofę
a wersja Hayqowa też misię

a na ps. tak sobie myślę - jakby nie dzielić na strofy i zwersyfikować trochę "szerzej"?
hej, :)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Trochę tak, oddychać, wybaczyć, żyć następnymi 5 minutami i tonight. 
    • Bóg i historia.   A za Bugiem — czterdzieści dywizji, palce w szufladzie, pamięć katorgi.   Szepty.   Wielka utopia rewolucji.   Za Odrą — miliardy wierzytelności, sprzedajny sędzia i tłuste synekury.   Niedomówienia.   Wielki mit postępu.   A pomiędzy nimi — my, między strachem a łatwowiernością.   Pamięć i złoto.
    • Nasze wspaniałe księżniczki Wiosna oraz Ty już jesteście obecne   W naturze  ujawnia się piękno , Ty jesteś cudowna Cudowne barwy , powabne zapachy Jesteście tu i teraz w zasięgu ręki Wasze imiona to symbol miłości Słowa są wiosenne, słowa to dama Dziś bądźcie sobą i otwórzcie swoje ramiona dla miłości Co rok jesteście tutaj, Ty przybyłaś niedawno i już widzę uśmiech na mojej twarzy Po zimie radość jest podwójna Wszystko budzi się dożycia Aż chce się tańczyć z powodu waszej obecności Weźcie mnie w swoje ramiona Razem miłujmy się miłością i szczęściem.                                                                                                                                                                                                                                                  Lovej. 2025-11-28                        Inspiracje. Miłość człowieka do człowieka                                     Miłość do pory roku                                  
    • @Ajar41 @iwonaroma Dziękuje serdecznie. Trochę się bałem, że mam wypaczone poczucie humoru. Pozdrawiam
    • @Leszczym morał taki, warto się jak najszybciej ocknąć:) i żyć wolniej i wolnością:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...