Nim przepadniecie...

[Albert]

Zaczerniałe niebo z gwiazd świetlanym blaskiem
I samotna Wenus gdzieś na mlecznej drodze
Zbudzona jutrzenka pobladła przed brzaskiem
Jak lustrzany pejzaż w lazurowej wodzie

On nie dla was błazny którzy z niego kpicie
W was miast serc gorących bielą świecą kości
Wy którzy nad wszystko blask monety czcicie
Wy których rozpala namiętność zazdrości

Mieć jest waszym celem – grabarze świętości
Zawlekliście miłość na cmentarze życia
Rozbitkowie wspomnień w otchłani wieczności
Cóż wam pozostało jeszcze do rozbicia?

Poszarpane marzenia nad wierzą ratusza?
Czy ziębiące je nocą waszych myśli lody?
Pozostała wam jeszcze nieśmiertelna dusza
Więc zaklinam – nie mąćcie lazurowej wody!

[anna_rebajn]

Wiersz w sam raz dla mnie. Zgrabne rymy i rytm wiersza (mam wrażenie, że załamuje się w ostatniej zwrotce ?). Przy tym interesująca treść, zmuszająca do powtórnego przeczytania. Bardzo płynny. Uważam, że to naprawdę dobry początek (o ile to Twój początek...). Pozdrawiam ciepło. Anna

[myślątko]

dla mnie zbyt dydaktyczne i z wysoka, peel pewnie ideałem jest?