-
Ostatnio w Warsztacie
-
Olgierd Jaksztas 1 192
Przy C odkryłem rzeczy zbyt zdumiewające by się nimi dzielić, i zaprzestałem, ale przecież i tak nikogo to nie interesi, więc mogę. To B:
Dwa brzußki mam, tak uczą dziatwę,
Ja ie∫tem B: dzielę śię nadwie
Podwoiów ∫krzydła: lotnikiem ia,
U∫t rozpo∫tarciem wyrażam dwa! po A!
(Co łączy dzieląc i dzieląc łączy...)
Moie otwarcie iuż po∫tąpiło, nie ∫kończy!
Mą matką M a bratem W ∫tarßym:
Widziß po ry∫ach rodu Wargów; dalßym
P mi kuzynem oraz F świ∫tun przybłąd,
Lecz gdzie im do mnie, ia ie∫tem prąd!
Bęben wymowy gromkie moie Ba! otwiera drzwi!
Je∫tem dwa, podwoi zawias, gdy W tylko drwi!
Trzęs niewyraźny, a ia to grom! Ja przecie Bóy
Ja Bić i Bać, dlatego bóy śię mnie, Bóż, a?
Ba! Bęben brzucho mam dwa! Butny żą o mnie,
Bom! bat i bicz, zabawa! kocham bić – i
Bawi mnie bóy,
Zostawiam bratu woyny pod∫tępy,
podchody, woiów qwas, wolę bębny,
Chociaż – podobniśmy, mylą nas i wieß co?
My ∫iebie też, ale on ie∫t tym, co dużo wie, to wießcz! O!
Ale tylko iedna z głów, ia też mam trzy:
Głowa Ba, głowa Bu i głowa Bi...
Co mi tam wiedza, kiedy ∫am Byt
Zależy na mnie! Ja bywam też ciężarna Być
Brzemienna wßelkim Bydłem, a bydło to pozwala żyć!
I bić, i bić! Źródłom bić, ∫ercom bić, woiom bić!
Po pro∫tu żyć! Bo ia otwieram drzwi światu, iestem B!
Bo iestem, nic bez bo, czyż nie? A bez by? Tak, czy?
Świat ten może báyką być, niech będzi, bo ia Báy!
Im báy, tym báyniej! Pośiadacz wßelkich báy
To ia! Na co mi wiédza brata mego gdy na báyce
Leży wßy∫tko! Każda báia to przecie ia – Báyciech,
A i buyda ∫ye znaydzie! Ba! rdzo zmiękcza mnie, ba, o!:
Sio∫tra A, wtedy Wiać trza, a co Wiane, to Wiałe:
Ona nie bała, zbiła mnie, przyznę, dlategom z-bit
Sto mi bitów wlepiła, biiała, zatem biała!
Nogami mnie ∫kopała po brzußkach moich! Ała!
Bo: ona dzieli na dwa, tylko "a libo to, a libo ta",
A potem: A! to ie∫t to, A to ie∫t ta!
Z bratem W mnie podzieliła, na dwa nas rozbiła
Gdy ten ledwo W uchylił, to ona B wypchała
I trochę tym ∫amym, a trochę innego ciała
Ja i W. B wypchała, ie∫t przeto Biała
I Wiela – Wielka, ta A. Co wiel to biel,
Tak iuż, ode mnie tylko O więkße,
Dokoła wßędzie, O wßy∫tkim Wie
Bratem W' wie, a W' wßy∫tkim O...
Nie poymiesz, Obiecadło ∫ye kręci,
Nigdy nie ∫tało od lat tyśięci...
Innym, niepamięć naßa, u Grzeyków,
U Rzymów, Jędzów, nawet u Smarków;
Wciąż się dzielimy, łączym, lecz ∫tała:
Piec naß ogni∫ty, Ja∫krzynia ∫tara,
To waße u∫ta, a i nie waße:
Mówimy przez was, ∫tale i cza∫em.
Na całey ziemi iednaka mowa
Ze w∫chodu w zachód, na krańce oba
I u skośnego i kędzierawa:
Pod pia∫kiem płytko ta ∫ama prawda
Żyie, gdzie mię∫ne kręci ∫ye płomię:
To Duch Języka – On ci opowie,
Gdy przyjdzie pora,
Gdy Obiecadła dokręci krąg,
Lecz wciąż,
Wiele wyjść z wora
Potrzeba nam;
Obiatę tę ∫kładamy ∫am
Przez ciebie ∫obie
I przez nas tobie, bo grzech
Nie pamiętać gdzie kres,
A on nie z przodu lecz zawsze w∫tecz:
Stoczyłśię nam, więc może zeyśc?
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 20 odpowiedzi
- 1 095 wyświetleń
-
- 13 odpowiedzi
- 218 wyświetleń
-
- 12 odpowiedzi
- 261 wyświetleń
-
- 12 odpowiedzi
- 267 wyświetleń
-
- 10 odpowiedzi
- 215 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Olgierd Jaksztas · Opublikowano
@Olgierd Jaksztas Przy C odkryłem rzeczy zbyt zdumiewające by się nimi dzielić, i zaprzestałem, ale przecież i tak nikogo to nie interesi, więc mogę. To B: Dwa brzußki mam, tak uczą dziatwę, Ja ie∫tem B: dzielę śię nadwie Podwoiów ∫krzydła: lotnikiem ia, U∫t rozpo∫tarciem wyrażam dwa! po A! (Co łączy dzieląc i dzieląc łączy...) Moie otwarcie iuż po∫tąpiło, nie ∫kończy! Mą matką M a bratem W ∫tarßym: Widziß po ry∫ach rodu Wargów; dalßym P mi kuzynem oraz F świ∫tun przybłąd, Lecz gdzie im do mnie, ia ie∫tem prąd! Bęben wymowy gromkie moie Ba! otwiera drzwi! Je∫tem dwa, podwoi zawias, gdy W tylko drwi! Trzęs niewyraźny, a ia to grom! Ja przecie Bóy Ja Bić i Bać, dlatego bóy śię mnie, Bóż, a? Ba! Bęben brzucho mam dwa! Butny żą o mnie, Bom! bat i bicz, zabawa! kocham bić – i Bawi mnie bóy, Zostawiam bratu woyny pod∫tępy, podchody, woiów qwas, wolę bębny, Chociaż – podobniśmy, mylą nas i wieß co? My ∫iebie też, ale on ie∫t tym, co dużo wie, to wießcz! O! Ale tylko iedna z głów, ia też mam trzy: Głowa Ba, głowa Bu i głowa Bi... Co mi tam wiedza, kiedy ∫am Byt Zależy na mnie! Ja bywam też ciężarna Być Brzemienna wßelkim Bydłem, a bydło to pozwala żyć! I bić, i bić! Źródłom bić, ∫ercom bić, woiom bić! Po pro∫tu żyć! Bo ia otwieram drzwi światu, iestem B! Bo iestem, nic bez bo, czyż nie? A bez by? Tak, czy? Świat ten może báyką być, niech będzi, bo ia Báy! Im báy, tym báyniej! Pośiadacz wßelkich báy To ia! Na co mi wiédza brata mego gdy na báyce Leży wßy∫tko! Każda báia to przecie ia – Báyciech, A i buyda ∫ye znaydzie! Ba! rdzo zmiękcza mnie, ba, o!: Sio∫tra A, wtedy Wiać trza, a co Wiane, to Wiałe: Ona nie bała, zbiła mnie, przyznę, dlategom z-bit Sto mi bitów wlepiła, biiała, zatem biała! Nogami mnie ∫kopała po brzußkach moich! Ała! Bo: ona dzieli na dwa, tylko "a libo to, a libo ta", A potem: A! to ie∫t to, A to ie∫t ta! Z bratem W mnie podzieliła, na dwa nas rozbiła Gdy ten ledwo W uchylił, to ona B wypchała I trochę tym ∫amym, a trochę innego ciała Ja i W. B wypchała, ie∫t przeto Biała I Wiela – Wielka, ta A. Co wiel to biel, Tak iuż, ode mnie tylko O więkße, Dokoła wßędzie, O wßy∫tkim Wie Bratem W' wie, a W' wßy∫tkim O... Nie poymiesz, Obiecadło ∫ye kręci, Nigdy nie ∫tało od lat tyśięci... Innym, niepamięć naßa, u Grzeyków, U Rzymów, Jędzów, nawet u Smarków; Wciąż się dzielimy, łączym, lecz ∫tała: Piec naß ogni∫ty, Ja∫krzynia ∫tara, To waße u∫ta, a i nie waße: Mówimy przez was, ∫tale i cza∫em. Na całey ziemi iednaka mowa Ze w∫chodu w zachód, na krańce oba I u skośnego i kędzierawa: Pod pia∫kiem płytko ta ∫ama prawda Żyie, gdzie mię∫ne kręci ∫ye płomię: To Duch Języka – On ci opowie, Gdy przyjdzie pora, Gdy Obiecadła dokręci krąg, Lecz wciąż, Wiele wyjść z wora Potrzeba nam; Obiatę tę ∫kładamy ∫am Przez ciebie ∫obie I przez nas tobie, bo grzech Nie pamiętać gdzie kres, A on nie z przodu lecz zawsze w∫tecz: Stoczyłśię nam, więc może zeyśc? -
-
Przez Olgierd Jaksztas · Opublikowano
@Olgierd Jaksztas U∫ta mię zrodziły ogni∫téy pieczáry – Pieca. Płomień ięzyka ukßtałcił ze ∫kały; Białą iedno m@łpką wy∫koczyłam z żáru... Pierwßa? Gięte to Z mnie wypchło z ob-razu, Z Obiecadła kręgu-kruży, (Obraz – obry∫ę bowiém znaczy) Obiecadło obiatom ∫łuży – Bogów dani – znaki Dokoła biegną, temu Z zgrzytliwe zawsze za mną; ℑa przed nim, ono ze mną i z każdym "z" iawno... |Wßytko iedno z, każde dwa są a.| A ia biała, bez ognia i bez sadzy cia∫to, Choć rogate, lecz zaraz na nogi mą maścią Zadziwiona i tak mię nazwano: A! W Lechickiéy mowie czy∫te ia∫ne A to ia! W inßych ludzi na-rzekach bykiem zwana białym, Lub zamor∫kim półbogiem, u was takoż pfalą, Bałwanem albo: małpą, co tym ∫amym ∫łowem, Odmieniem przez czaskrainy; też Łabę Rzekę moim'ionem i Łabędzia. Biała. ℑabłoń. I: Wiela, iako B i W bracia. Bytu ie∫tem zdumieniem, iam ie∫t a! bladą! Kiedykolwiek kto iakie rzeczy dwie rozdziéla, Je∫tem tam między nimi, nogi memi dwiéma: To A to, porównywam – w podobną im się mieniam; Łączę, i: a! Wiém ia! Miary mierzę i koła kréślę, Jak to: ⊙ ! Bo O ie∫t u A, razem z U lepiły my O, na krzéśle! Do krze∫ania, A, I, U, były nas trzy, w Są∫krzycie, W Pieczarze Bogów, ∫krycie, ∫ą-śiady ∫ą-∫kryte: Tam wßy∫tko ∫kryte – my, boginie trzy, Naßa Pieczara i Piec, My sątworzym każdą rzecz! Wßy∫tko rzeczone, wyrzeczone, rzeczywi∫te! Głagoły! Tylko nazwane i∫tnieie wam: Ślepi na oczywi∫te! Obiecadłem kręcicie wy, okręty nam! Pieczara wßędzie tam, gdzie u∫ta bram! Każde A z u∫t waßych białym cia∫tkiem pada, I odfruwa, po trzy, po pięć i dziewięć, wam biada! Bo żywe – ∫łowo każde i zdanie-zadanie. A iakie? Takie, iakoż i zdanie! To dań nam, Obiecadło to gardło twoie i twoie; Języki, a kręcimy nim my! A U O I E! I spółgło∫ki naße braty twarde, Sio∫try spólgło∫ki, miękkowargie... Dowiedza: Alpha, Aleph naprawdę według nas tym samym słowem co Małpa, oto dlatego bowiem zgoda panuje o pochodzeniu go od Apica od Ap rdzennego, co nazwą pokrewieństwa, jak Ot – ojciec. Appa, abba w innych mowach, dziad jako dziadek i dziad strach, Ot ociec bezdźwięcznym dada dźwięcznym, baba zatem i papa dziś ojciec wtedy może matka zarówno, papu daje mama. Skąd na małpę, może to o mamkę chodzi? W każdym, elp również znaczył straszydło – małpę. Pokrewieństwo małpy w białym proste, przestawka + M, Aleph białym bykiem był, bóg Apis egiptski... -
Przez Natuskaa · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Są fajne programy do nauki pisania na klawiaturze... ech klawiaturze. Na laptopie pisze się trochę inaczej, mniej wygodnie. Zresztą wszystko to nic, bo teraz pisze się w telefonach komórkowych. A tak w ogóle, dobry tekst. Pozdrawiam :) -
Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano
Ten wulgaryzm to konieczne minimum, aby oddać charakter czasu i miejsca wydarzeń. Dziękuję bardzo za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się