Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Proste pytanie

Waldemar Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Matiasso

Matiasso

Opublikowano
Opublikowano

urwany? takie sprawia wrażenie, bo dobrze go nie rozwinąłeś, a już skończyłeś, można pisać krótkie wiersze, takie lubię, ale zbyt mało treści tym razem, a puenta, jeśli w ogóle jest to mizerniutka, bez najmniejszego porywu,

pozdr.
Mat

yaky

yaky

Opublikowano
Opublikowano

Pytanie na starcie: czy chodzi o niejednego, czy nie jednego? Z kontekstu skłaniałbym się ku pierwszej możliwości.
Postawił pan ważne pytanie, tylko czy to wystarczy na wiersz? Raczej nie. Bardzo dobrze, że poezją chce pan pobudzać do refleksji, ale czytelnik to nierzadko taka bestia rozpuszczona, że chciałby poetyki słowa, nie tylko poetyki myśli. Z poezją jest tak, że często bardziej istotne jest to, jak się formułuje pytanie, w jaki wstawia się je kontekst, sytuację, emocje, niż sama jego ważkość. Tutaj zabrakło środków, osobistego rysu, kreacji. To trochę za mało.
Pozdrawiam

zak stanisława

zak stanisława

Opublikowano
Opublikowano

zależy co rozumiemy pod słowem klucz... bo ja klucze całe zycie nie mogąc znależć drogi do siebie...;))
a klucz do bram podobno u św. Piotra... ten pasuje do każdej bramy...
pozdrawiam serdecznie

stoję przed bramą
głowę zadzieram w górę
leci klucz gęsi

;)))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marcin Sztelak
      Empiria

      Przez Marcin Sztelak · Opublikowano

      Na marnej jakości zdjęciach wszyscy wciąż jesteśmy żywi a drzewa są soczyście zielone, mimo czerni i bieli.   Przechadzam się pomiędzy zgiętymi starością masztami latarń, szczerzą swoją bezzębność, bezskutecznie próbując rozproszyć ciemności.   Dotykam ziemi, właściwie jest prochem, przesypuje się przez palce nie pozostawiając śladu na spragnionych wilgoci dłoniach.   Księżyc rozpada się na fragmenty, może poraz ostatni, koty zerkają z flegmatyczną dezaprobatą.   Mój chwiejny krok wytycza trasę do w pocie czoła wypracowanej samotności łóżka.   Na marnej jakości zdjęciach na śmierć zapomnieliśmy uwiecznić najwarzniejszych spojrzeń, słów i gestów.   Dlatego nawet koty milczą, nic nie zakłóca przeklętej ciszy, prawdopodobnie ostatecznej.  
    • Waldemar_Talar_Talar
      Zwykła kromka chleba

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dokładnie tak jak w komentarzu - serdecznie dziękuje za przeczytanie -                                                                                        Pzdr.uśmiechem.
    • Marcin Sztelak
      Antynomia

      Przez Marcin Sztelak · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Może i tak, a może życie to sen?
    • Zorya Holmes
      Eliksir

      Przez Zorya Holmes · Opublikowano

      Płyń we mnie rzeko czarodziejskiego napoju Brangien   Kości moje wypełniają się woskiem i winem   Coś wiem Coś widzę Coś pamiętam   W głębi kwiatu orzecha wodnego wschodzi słońce    
    • Zorya Holmes
      Zakup

      Przez Zorya Holmes · Opublikowano

      Witaj, Janie. Z wiersza wynika, że jakaś Narcyzka Cię usidliła i wciągnęła w świat swoich iluzji. Teraz może być jednak tylko lepiej. Dług zawsze można spłacić, a świat wcale nie jest szorstki i bezlitosny. Dokonywanie wyborów, choć wymaga odwagi, jest świadectwem jednego z największych darów od losu - wolności. Jeżeli się jej boisz, to wcześniej czy później ktoś to wykorzysta i Cię zniewoli, wyczuwając, że tak jest dla Ciebie wygodniej. (Oczywiście mówię do peela, jakby co...) miłego :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...