Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ona
nie wytłumaczona milczeniem

gaśnie okrzykiem
nagle ożywa płomieniem
pnie się uparcie po ścianach

napływa w oczy

duszna niespokojna

złamana cieniem


szara i nagle biała

zasłania twarz
pragnienia odcieniem
i...


i blade kropelki duszy
układa w całość marzenia

ginie w szklanej ramie
strumienia czasu

powraca napełniając usta

milczenia westchnieniem

oddaje się nam
po kawałeczku
tak troszeczkę

by miło sercu było...

w ciszy
w zamyśleniu...



----------------------------------------
zapewne cała masa błędów jest tutaj,coś nie gra się niepodoba.... to normalne...proszę o komentarz:)



Pozdrawiam

Opublikowano

Panie poeto! nikt nie będzie dla niedouczonego i nieczułego czytelnika zmieniał stylu! Broń Cię Panie Boże. Madonno pisz tak jak piszesz! Jeszcze bardziej subtelnie, bo aż miło się oderwać od tej ciągłej tylko krytyki wymieszanej z kupą w innych tekstach. Ten wiersz aż chcę się przeczytać głośno, chce się go zinterpretować, usta rwą się to wypowiedzenia go :) ładnie ładnie, parę niedociągnięć technicznych, ale to do wyćwiczenia jest do skorygowania :) pięknie malujesz słowami i zauważasz plusy tej rzeczywistości a nie tylko wieczna krytyka!


pozdrawiam :)

Opublikowano

Madonno, nie daj się zwariować. Masz talent i niesamowitą lekkość w pisaniu. Twoja liryka jest bardzo przyjemna w odbiorze. Już ci kiedyś pisałam, że twoje werseciki są właśnie haftowane liryką. Po części zgadzam się z przedmówczynią Echnaton. Bądź sobą, nie zmieniaj się pod kogoś, bo to samobójstwo dla twórcy. Pozdrawiam)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I tu masz w 100% rację. Ja często bywam w muzeach staram się nie odpuszczać interesujących wernisaży i denerwuje się jak ludzie oglądający np kubistów mówią ja też umiem tak namalować!!! No nie żeby można było tak namalować trzeba było wcześniej mieć olśniewający warsztat realistyczny, a tego już by nie skopiowali. 
    • prawie jakoś Słowackopodobnie, -   Hymn przypomnę   Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowej wodzie       Gwiazdę ognistą... Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,       Smutno mi Boże!   Jak puste kłosy, z podniesioną głową, Stoję rozkoszy próżen i dosytu... Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,       Ciszę błękitu: Ale przed tobą głąb serca otworzę,       Smutno mi Boże!   Jako na matki odejście się żali Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali       Ostatnie błyski... Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,       Smutno mi Boże!   ... a jeszcze byliśmy katowani w chyba w 2 klasie lic. tym hymnem postanowiliśmy napisać: Smutno mi Boże, gdy się spać położę widzę nad łóżka brzegiem pluskwy idące szeregiem i gdy pomyślę, że któraś ugryźć mnie może smutno mi Boże   ale poważnie zrobiłaś villanellę i wyszło zgrabnie (wydaję mi się że gubisz rytm 5/5 - np. środkowe wersy) podziwiam, bo dla mnie jest to rebus układanki rymów - brak mi cierpliwości pozdrawiam
    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...