sorg

[Konrad Ciok]

Topielce wodorostów bezwładnie unoszą się
na wodzie. Przez okno wkrapia się we mnie
szorstka piosenka chóru wodnych pałek
przywleczonych tu przed kilkoma laty.

Obce osoby są w moim języku.
Frazy rozsypane we wnętrzu jak
spróchniała kora w trawie. Rozmijam się
ze sobą o umówionych porach.
W umówionych miejscach.

Nad wyłomem wypełnionym osoczem
unosi się para, jak światło wokół oblężonej lampy.
Ja potykam się. Kostnieję. Nadgniły,
w pierścieniu okaleczonych drzew

[Marcin Jagodziński]

to mimo wszystko zbyt statyczne. tak mi się wydaje. za mało zostaje z tych oznajmujących zdań, przyjmujemy je do wiadomości i. nic.

[Dotyk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawda kociu. Ciasno tutaj, choć momenty bardzo ładne.
"wkrapia się we mnie
szorstka piosenka chóru wodnych pałek "

Ale to jest tak w tym tekście, jakbyś go za mocno wycisnął, wykręcił i brak mu- jak na ironię - owej niezbędnej wilgości.

[seweryna żuryńska]

rzeczywistość nie zawsze się wchłania, smakuje
niekiedy się ją jedynie konstatuje
przyjmuje do obojętnej świadomości
tak chyba u ciebie
dlatego, myślę, że wiersz ma dobry klimat i kolor
i tyle w nim zdławionych uczuć
pozdrawiam
seweryna