In vino veritas

[Fagot]

Za prawdę spełniam do dna
chwilowe przejaśnienia
nie napisanych wierszy,

już tylko pragnę

smagać słowem
jak wonnym kielichem
kwiatów barwnych, pieszczoty

prowadzić

przez najdalsze zakątki ciała
i ból nienasycenia
rozpalając wiatr wewnątrz
ceglanych schronów

tam, gdzie ty i ja

In vino feritas

[Karolina Walczyńska]

Masz rację, "In vino feritas"

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki, choć chyba nie o racje tu chodzi
Pozdrawiam

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Też mi się tak zdaje, choć czasem warto z tym patosem trochę „po paktować” znaczy poeksperymentować :-) a dwa na trzy to jak się nie mylę wynik pozytywny :-)
Pozdrawiam

[Anna Siedem]

Wiersz mi się podoba, ma swój specyficzny klimat,
ja takie lubię :) Nawet jeśli jest tu patos, to raczej
umiarkowany i całkiem przyzwoity. Jest ok, chyba
nie ma się do czego przyczepić ;)
Pozdr

[Ewa_Kos]

Czyli jak w zyciu - bez patosu ani rusz!
pewnie dwie pierwsze super...a ta trzecia w moim przekonaniu
jest takim swoistym uzupełnieniem właśnie; może dobrze, bo
jednak ja widzę powiązanie i myślę, że dobrze widzę:)))
Pozdrawwiam serdecznie z plusem :))) EK

[Judyt]

splendor splendor:)
pozdrawiam

[Mr.Suicide]

'wino rozwiązuje język', a jeżli człowiek intelignentny, to potrafi ten fakt skutecznie wykorzystać.
o tym po części opowiada nam podmiot liryczny. dokładnie o urwanych myślach, przebłyskach,
pomysłach na wiersze. w każdej strofie tego wina przybywa.
coraz mocniej oddziaływuje ono na podmiot liryczny, któremu właśnie o to chodzi.
pragnie natchnienia, pragnie tworzyć.

język jakim posługuje się autor, naturalnie - jest patetyczny, ale nie może być inaczej,
kiedy mowa o tak zacnej idei ! :) mamy tu pewien przykład gradacji, być może
nie jest on zauważalny na pierwszy rzut oka, ale przecież łatwo jest domślić się,
że wino z każdą chwilą mocniej uderza do głowy podmiotu lirycznego, któremu
ani się śni przestać, chyba że wcześniej dostanie nadzwyczajnego olśnienia.

zastanawia mnie pointa. czy podmiotowi lirycznemu chodzi o bliską osobą, dla której
chce napisać jakiś utwór, a że nie ma weny, w związku z tym pije czy o stosunki,
jakie zachodzą pomiędzy nim a winem. pragnie zawsze być przy winie czy bliskiej osobie ?
nie wiem. generalnie wiersz mnie przypadł do gustu. szczerze mówiąc poczułem się
jak w średniowieczu i romantyzmie naraz ;)

pozdrawiam.

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to już jest trochę patosu jeszcze nikomu nie zaszkodziło, choć oczywiście co za dużo to nie zdrowo.
Wielkie dzięki za miłe słowa.
Pozdrawiam

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Życie już takie jest :-) wielkie dzięki za +, w pas się kłaniam
Pozdrawiam

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wielkie dzięki za tak krótki acz bardzo przyjemny wpis :-)
Pozdrawiam

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jestem pod wielkim wrażeniem tej interpretacji a to dlatego, że prawie idealnie odczytuje moje myśli. Pewna patetyczność, z którą też starałem się nie przesadzać, jest tu użyta celowo a także celowe jest jej „nasilanie” z kolejnym wersem, podmiot liryczny coraz bardziej daje się ponieść pewnej wizji.
Natomiast co do pointy tu odpowiedz nie jest jednoznaczna, z jednej strony jest to skierowane do kobiety, choć nie jest to konkretna kobieta, jest to jakby wyobrażenie, jak pisał Jerzy Pilch pewna „abstrakcja kobiety”, z drugie zaś strony sama „idea” może być tu kluczem, myślę, że wiele osób zgodzi się z tezą, że sztuka a w tym wypadku poezja jest jak kobieta, zaborcza, kapryśna a czasem złośliwa a jednocześnie piękna, pasjonująca itd. Co sprowadza się do tego, że są i tacy, którzy życia bez niej sobie nie wyobrażają.
W tym jednak konkretnym przypadku, chciałem aby pointa była połączeniem tych dwóch rzeczy czyli sztuka (poezja) jako „abstrakcja kobiety”, oczywiście te stosunki między winem a PL stanowią w tym wypadku jakieś subtelne tło ale nie jest to na pewno motyw wiodący i na pewno miłość PL do sztuki jest większa niż do wina, natomiast te dwa łacińskie cytaty jeden jako tytuł a drugi jako zakończenie mają dać klamrę, w takim wielkim uproszczeniu można by napisać: między prawdą a szaleństwem.
Cieszy mnie ogromnie, że wiersz przypadł do gustu i cieszy mnie też ta wzmianka o romantyzmie bo choć bliska mi jest poezja współczesna to z Byrona, Goethego, Puszkina czy Mickiewicza wyleczyć się nie mogę i szczerze mówiąc nie chcę.
Pozdrawiam

[hewka]

"In vino feritas" , dobre mimo odrobiny patosu:) czytaj, patyny
pozdrawiam

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszą mnie te słowa :-)
Pozdrawiam

[Pancolek]

Ja bym napisał, że to taki zdrowy patos - idzie jak napisał Mr. Suicide w dobrą stronę w Twoim wierszu :) Podoba mi się ze względu na przesłanie i bardzo ładnie zreaizowany pomysł na rozwinięcie sentencji. Zwykle to cholernie trudne, ale Ty ustrzeliłeś dobry wiersz! ;)
+++
Wiel/uśmiechu!

[Judyt]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wielkie dzięki za tak krótki acz bardzo przyjemny wpis :-)
Pozdrawiam
a proszę, skojarzyło mnie się z Veritatis Splendor
to może Autor coś tam skrobnął z tego też,
w ramach wyjaśnienia;)
pozdrawiam

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszą mnie ogromnie te słowa :-) za które pięknie dziękuje
Pozdrawiam

[Fagot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wielkie dzięki za tak krótki acz bardzo przyjemny wpis :-)
Pozdrawiam
a proszę, skojarzyło mnie się z Veritatis Splendor
to może Autor coś tam skrobnął z tego też,
w ramach wyjaśnienia;)
pozdrawiam
Z encykliką to mój wiersz za wiele wspólnego nie ma ale sam splendor do gustu mi przypadł :-)
Pozdrawiam

[Don_Kebabbo]

Zaprawdę spełniam do dna - ja ten wers czytam i w ten sposób,
więc mnie patos uderza już na starcie ;)

Pozdrawiam.

[zak stanisława]

podoba mi sie bo przerzutnie są super, nie nachalne i nie przedobrzone, a że patosu się wkradło? cóż czasem i on potrzebny! brawo Fagocie, z pozdrowieniami Es