Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdzie topól rząd tkwi blizną po spękaniu,
most jak ta rzeka wylana spod miasta,
niegdyś tu bagno, dzisiaj w zamieszaniu
człowiek się zgubił i co z dawna zastał
już nie to samo, choćby z wód Łydynii
lustro jakowe w przeszłości uczynić,

była tu chata, do wody trzy kroki,
ogród od jednej, a pole od drugiej,
dym plótł po gontach, aż ziele na boki
z dziwu pod chmurę, z chmury w zielny pukiel,
skąd prąd nawijał promienie a z kłębka
dudliło kocio – nie patrz do lusterka!

woda prócz siebie niesie co nią wzburzy
obraz miniony jak na drzewnej hubie
z pociągu nieco inaczej dziś Szczurzyn
zwie się i widać, że kiedyś wyskubie
ostatek trawy, a plac lany już to
cementem, szkli się w mniej współczesne lustro

przejedź asfaltem, przejdź chodnikiem, w który
wciska się trawa, odbicie wydobądź
we mgle zwieszonej nad wodą – z natury
wrosłej w dzielnicę (byłą) przemysłową,
Ciechanów schodzi Mleczarską po moście,
gdzie topól rząd tkwi bo tak zejść najprościej.

Opublikowano

I jam nie młodzież, i ja zauważam urokliwość wierszy, gdzie przyroda wpleciona w wersy sprawia, że wiersz żyje, a wyobraźnia czytającego tworzy opisywany skrawek świata, w którym żyjemy.
Potrafisz Messalinie uczynić, że czytanie to czysta przyjemność.
pozdrawiam serdecznie :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Z ust mię to wyjęłaś Beenie, mało tego:

zerknąłem w lusterko, choć przestrzegał Messa,
bowiem zawsze czynię na odwrót, niż każą
ujrzałem... tym razem, czegom się spodziewał
- kurze łapy i ślipia, co cieszą się i jarzą.

jak zwykle... jak zwykle... :)))
Pozdrawiam
Opublikowano

ludzie przechodzą mijają miejsca, a zapytaniu gdzie można urwać ( a rośnie pod nosem)nawłoć, nie wiedzą...
Messo, ładnie potrafisz trafić do wrażliwej duszy, co to ogląda się za każdym ptakiem i kamykiem, co potrafi dostrzec to co oku umyka, cudnieMESSO
i dziwię się - jak inny poeta o opisie przyrody może powiedzieć: NUDNE!!!!!!
serdecznie pozdrawiam/ Stanka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pamiętam Witku i mam nadzieję,
że jeszcze nie raz tam się spotkamy
piękne wspomnienia ale to my zauważamy
zmiany zachodzące wokół nas
a młodzież żyje dniem dzisiejszym
i dla nich to jest marudzenie


pozdrawiam Jacek

zobaczymy - zaczym sie obejrzą już tego terenu nie będzie
MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Z ust mię to wyjęłaś Beenie, mało tego:

zerknąłem w lusterko, choć przestrzegał Messa,
bowiem zawsze czynię na odwrót, niż każą
ujrzałem... tym razem, czegom się spodziewał
- kurze łapy i ślipia, co cieszą się i jarzą.

jak zwykle... jak zwykle... :)))
Pozdrawiam

lusterko rzecz ważna
i odważna
dzięki HAYQ
  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdy człowiek odszedł na wieczną wartę, pies został. Wciąż wącha powietrze - nie zna słowa śmierć, tylko kształt ciszy po dłoni, zapach butów, głosu, który już nie wraca. Leży pod murem, gdzie marmur pamięta imiona, gdzie z wazonów cieknie woda, a trawa śni, karmiona prochem. Poranki przeglądają się w jego oczach jak mgła, popołudnia rozlewane są złotem na kamień, wieczory przyciskają cień, długi i miękki, jak aksamit. Czasem unosi łeb, jakby w wietrze słyszał swoje imię, którego nikt już nie woła. Czeka - na krok, na cień, na cud. Nikt mu nie mówi, że cud się nie wydarzy. A jego oczy - lustra ciszy - odbijają spadające liście, światło, które znało człowieka, i powietrze, które pachnie pustką. I tylko noc zagląda mu w oczy, jakby chciała zapamiętać, jak wygląda wierność. Z każdym dniem jest mniej psa w psie, więcej ciszy. A kiedy w końcu przestaje się ruszać, ptaki nawet tego nie widzą. Tylko wiatr wtula się w jego bok, jak stary przyjaciel.      
    • Idealny kłamca ma zawsze kilka wersji na wypadek kontuzji kłamstwa A Pierwsza jest dla głupców, którzy wierzą w zapłodnienie boskie, ale już nie w DNA Druga dla hipokrytów, którzy się zdziwią swoim zdziwieniem, bo zero ich obchodzi Trzecia jest dla kłamców takich samych jak ja, to wersja bolesna, pełna ćwieków w dłoni. Czwarta jest dla Ciebie, byś mi uwierzyła, że wężowi ludzie wokół mnie tańczą Kolejna jest dla mnie, bym ufał pajęczynie zakrytej rzęsami, wersami – moją tarczą Bo idealny kłamca potrafi kłamać, że kłamie i brzydzi się sobą, tak jak czystą prawdą
    • Handlujący i plujący czy na serca polujący?  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Bo jest, każdy ma tytuł (czyli imię) ma mieszkanie (miejsce na portalu) ma znajomości w postaci znajomych (czytelnicy) i sam się musi bronić (jak każdy w życiu) Dziękuję :)
    • cmentarna alejka smutek mogile się kłania   obok samotność szuka bratniej duszy   ktoś  inny łzy obudził  są gorzkie   tylko znicze się  uśmiechają nadzieją   tu  krzyż  z  ciszą  tylko o prawdzie  rozmawia   to wszystko wiatr tuli liśćmi się  bawiąc 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...