@andrew
Piękny wiersz o paradoksie estetyki. Doskonała harmonia, choć estetycznie przyjemna, może być nudna, podczas gdy asymetria - "urwane skrzydełko" motyla właśnie przez swoją niedoskonałość budzi wzruszenie.
@Czarek Płatak
Mocny wiersz. Ten skok od wielkich gestów historycznych - Jezus, Schollowie, bohater z Tiananmen - do "chciałbym zasnąć z twoim oddechem na szyi" to wywołuje dużą porcję refleksji. Czasem po wszystkich myślach o poświęceniu i zbawieniu zostaje tylko potrzeba zwykłego ludzkiego ciepła. I może to właśnie jest najważniejsze.
@Andrzej P. Zajączkowski
Mocny wiersz o okrutnej prawdzie wojny - jak zmienia ludzi i jak daleko jest od romantycznych wyobrażeń o heroizmie.
Ten kontrast między radosnym żołnierzem-zuchem a złamanym człowiekiem w okopach to potężny cios. I ta końcowa przestroga dla tłumów wiwatujących... ma w sobie prawdziwą mądrość kogoś, kto widział zbyt wiele.
@iwonaroma Wiersz uderza kontrastem: łagodność („miłosnym wzrokiem”) zestawiona z groźbą („nożem kroję chleb”, „użyję go inaczej”). Buduje silne napięcie między czułością a agresją, które kończy się mocnym postanowieniem — „nie zawaham się nigdy być człowiekiem”.
Właściwie określenie "człowiek" można różnie interpretować, bo tylko człowiek potrafi używać noża w różnych celach. :)