Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

świat na ten przykład
jest pokręcony
pełen różnistych udziwnień

taki poeta
koniecznie musi
zakochać się nieszczęśliwie

chociaż mu nie w smak
jednak powinien
rwać piórem włosy z głowy

włosów wyrwanych
piór połamanych
nigdy nie będzie dosyć

bo głupio pisać
przecież o szczęściu
kto by to potem czytał

więc się poświęcę
literaturze
rzucę go dzisiaj i kwita

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ja myślę... olaboga!
że to wina - Amehob`a? :-)

Cóż, że mąż ma willę, akcje
że zabiera na wakacje
do Egiptu i na Kretę
- to za mało na kobietę!
Tak to może - każdy głupi
byle kto, kto banki łupi
dostał spadek, albo w zęby
jak Mike Tyson dla pieniędzy.

Wiem, co mówię! Choć mam życie
ułożone należycie -
dzień uważam za stracony
okradając bank dla żony
wygrywając milion w totka
gromiąc Kliczkę w jednym z spotkań
i w ogrodzie, na basenie
wstyd mi przed nią, tak że nie wiem
- nie umiem pisać sonetów.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




tak, tak, mądrości
piszesz Alicjo,
ważne, by być nieszczęśliwym.

wierszy lirycznych
nikt już nie czyta,
miłością też nie zadziwisz.

dzisiaj poezja,
piękna i modna,
nijak nie trawi motyli,

pisać wypada
czarno lub chłodno,
takie potrzeby są chwili.

gdy jednak rymem
widzisz uczucia,
jeśli prawdziwie miłujesz,

to zostań wierszem
sobie i jemu,
w nim masz ukryty amulet.


dobry wieczór:)
pięknie piszesz Alu, tylko, czy taki ma być koniec?
bez happy endu?
pozdrówki serdeczne :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tylko powiedz

więc będę wierszem
jakim mnie widzisz
sonet, erotyk czy fraszka?

tylko życzenie
jasno sprecyzuj
bo niedomyślę, bądź łaskaw

rada bym wiedzieć
co chcesz dotykać,
błądzić oczami, po czym?

cóż, nie mam ciała
są za to wersy
po jakich chcesz chodzić w nocy?

dla ciebie zmyślę
bajeczną puentę,
bo mam w tym wprawę bądź co bądź

czytaj mnie zawsze.
czytaj mnie co dzień
wszak jestem wierszem, nie sobą

Witam radośnie :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Tylko jej nie umieraj, nie umieraj...
Bóg jest wieczny - zaczeka,
nie jesteś mu potrzebny
tak bardzo jak jej.

Kto ją rano obudzi?
Pogłaszcze? Przytuli?
Na śniadanie niezdarnie
stłucze leśny dżem?
- O, dla dżemu nie umieraj,
nie umieraj jej...

Opublikowano

nie, choć sie zastanawiałem:) durexowi mialem zamiar sprzedać pomysl z McGywerem (czy jak sie pisze) - "zawsze mam przy sobie". ale fakt, chyba porzuce luż motyw latawca, swawolne swawole nijak obecnie do rzeczywistosci sie maja...skomentowalas jeden moj wiersz Alicjo, on określa sytuacje:)

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



widzę erotyk,
lecz mętlik oczy
zmęczone ukrywa w powiekach.

widzę poezję
skrywanych zwierzeń,
i widzę, i słyszę, i czekam.

snem czytam noce,
powracam, by odejść
i zasnąć w kolejnych sonetach.

sczytując dłutem
z granitu smutek,
wykuwam mozolnie poemat.

Wieczorne pozdrowienia:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wrzosową wstążką

nic piękniejszego
ponad poezję
jak dotąd mnie nie trafiło,

choć ludzie mówią,
najcudowniejsza
z wszyściutkich rzeczy jest miłość

z przeszłego lata
wstążkę wrzosową,
związuję na wszystkich strofach,

bo gdyby zwiędły
ona przypomni,
że wierszem też można kochać

:)
Oj chyba już śpisz
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:)
Oj chyba jeszcze nie śpisz
***
słowom zaprzeczyć,
nie wierzyć w rymy,
to, jak nie widzieć kolorów,

wstążki są w cenie
niczym bursztyny,
a wrzos - natchnieniem wieczoru.

miliony liter
w śpiewnym pochodzie
kolejnym wierszem odwzoruj,

niech Cię rozczytam
gorącym słowem,
niech płomień - grzeje autorów.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


bo, twoje wiersze
są jak wytchnienie
niczym ławeczka w parku

w ukojnym cieniu
garną się słowa,
śpiewne jak smyczki grajków

zsypują klony
złote minuty,
czas chodzi tyłem w liściach

a w cukiernicach
stulonych dłoni,
znikomek pragnień się ziszcza

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A do makowca pac - w oka moda.    
    • Karb: dokąd idą? Kodu brak.    
    • Prawdziwa Wiara i Wiara w Prawdę
    • Czy niewysłowione ludzkie cierpienie Może mieć swoją cenę?   Czy bezbronnych przerażonych dzieci łzy Można dziś na pieniądze przeliczyć?   Czy przerażonych matek krzyk Można zagłuszyć szelestem gotówki?   Czy za zrabowane schorowanym starcom przedmioty Mogą młodzi biznesmeni dziś żądać zapłaty?   Czy za zachowane obozowe opaski Wypada dziś płacić kartami płatniczymi?   Czy za wspomnienia młodzieńców rozstrzelanych Godzi się płacić przelewami sum wielomilionowych?   Niegdyś zabytkowe monstrancje i menory, Padały ofiarą rasy panów chciwości, Kiedy SS-mani pieniądze za nie liczyli, Jak przed wiekami Judasz za Chrystusa srebrniki.   I bezcenne pamiątki rodzinne, Często zacnym ludziom zrabowane, Nierzadko kryjące wyjątkową historię, Przez SS-manów były przeliczane na pieniądze…   Dziś niemieccy biznesowi magnaci, Zapominając o prostej ludzkiej przyzwoitości, Nie licząc się z swymi wizerunkowymi stratami, Na tamtym cierpieniu znów chcieliby zarobić,   Na głosy sprzeciwu pozostając głusi, Topiąc w drogich alkoholach sumienia wyrzuty, Tragedię tylu ludzi chcieliby spieniężyć, Kalkulując cynicznie łatwy zysk…   Niegdyś oni do naga rozebrani Głodni, wychudzeni, bezsilni Będąc na łasce SS-manów okrutnych, Bez pozwolenia nie śmiąc się poruszyć.   Niewysłowionym strachem wszyscy przeszyci, Z zimna i strachu przerażeni drżeli, Czekając na śmierć w komorach gazowych Wyszeptywali słowa ostatnich swych modlitw…   A dziś na niemieckich salach aukcyjnych, Panuje wszędobylski blichtr i przepych, Wszędzie skrojone na miarę garnitury, Połyskujące sygnety i sztuczne uśmiechy,   Szczęśliwi potomkowie katów i oprawców, Bez poczucia winy ni krztyny wstydu, Za tamtych ich ofiar niezgłębiony ból Żądają butnie wielocyfrowych sum…   Lecz my otwarcie powiedzmy, Że cierpienia spieniężyć się nie godzi, Niezatarte przyzwoitości zasady I tym razem spróbujmy uchronić...   Lecz my ludzie szczerzy i prości, Choć symbolicznie się temu sprzeciwmy, Może oburzenia głosem stanowczym, A może prostych wierszy strofami…   By te padające bezwstydnie ceny wywoławcze, Cywilizowanego świata wstrząsnęły sumieniem, Milionów ludzi budząc oburzenie, Głośnego sprzeciwu będąc zarzewiem.   By ten kolejny skandal Godzący w pamięć o ludobójstwa ofiarach I tym razem nie był zamieciony pod dywan, By upokorzoną była niemiecka buta...        
    • utkłem w polu bez granic  w pustej przestrzeni  pomiedzy nie a nic  a do tego brak    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...