Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Przez Niemca


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Konik morski, gdzieś pod molo
grunt chciał zorać , lecz nie solo,
więc zaparty kopytami
orał z dwoma syrenami.
Teraz plecy wciąż go bolą,

Cóż, niestety był już luty
i choć ubrał się w rajstopy,
to zapomniał, łeb zakuty
u kowala podkuć kopyt.

Opublikowano

Teraz biedak leczy brzuch,
bo zapomniał, że oskrobać
trza syrenkę, kiedy w ruch
idzie lemiesz w ich podrobach.

I podobnie jest z nabiałem
strasznie starte, w łuskach całe
Siną również ma tę rzecz...
bo raz w tarczę, a raz w miecz...

Opublikowano

Mógłby chociaż kombinezon
lub gumową pelerynę
ćwok założyć i osłonić
choćby tylko łepetynę.

Także samo okulary
gdyby był założył je
to by wiedział biedaczyna
gdzie ma trafiać a gdzie nie.

Jednak myślę, że nauka
w las nie pójdzie ale w wodę
i niejedną tu będziemy
opisywać z nim przygodę.

Opublikowano

opiszemy lwa, żyrafę
i afrykańskiego słonia
zebrę, co strzeliła gafę,
jak wielbłąda zrobić w konia.

lecz już dzisiaj się pożegnam,
bo już ziewam (kurza twarz)
i nim te komary przegnam
to komputer najpierw zgaszzzzz z z z.

Opublikowano

To gazele irytuje,
że je konik adoruje
zresztą chodzi on bez gatek
taki z niego jest gagatek
co na bosa się kreuje.

Zresztą wczoraj miał wypadek
ze sztucera ktoś go w zadek
trafił i się przytrafiło,
że mu jaja osmoliło
wcale nie był to przypadek.

Opublikowano

Gdy gazela ma zdolności
używając rybiej ości
zamoczonej w czarnym tuszu
tak jak to robiła w buszu
i morskiemu konikowi
na jajach tatuaż zrobi
to go pewnie przyozdobi
gdy wyjedzie do Nairobii.

Opublikowano

Konik z tatuażem na swoim nabiale...
- toż to ekstremalny (wiem - brzmi dość zuchwale)
rodzaj makro sztuki,
gdzie najmniejsze luki
mini kreski tworzą - obraz... i to trwale.

Ja, za ten unikat,
dałbym certyfikat,
a na razie spokój... w tym miłosnym szale.

Opublikowano

Kroczek ma tu rację bytu,
ale ikra? Gdzie, u morsa?
W tłuszcz obrasta z dobrobytu,
po co mu za ikrę forsa?

Ikrę musi pozostawić,
żeby dbać o stadko,
i by rogów nie mógł sprawić
sąsiad z cud sąsiadką.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...