Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Raz szef...


Rekomendowane odpowiedzi

Szef raz tak do pracownika

Ze statystyk mi wynika
Że z robotą nie wyrabiasz
A dlaczego?, bo wciąż gadasz

Palisz w przerwach, pijesz kawy
Lecz nie z musu, dla zabawy
W czasie pracy mocz oddajesz
Po godzinach nie zostajesz

Nieformalnie się ubierasz
Pewnie w miasto się wybierasz
Sekretarkę podszczypujesz
Zamiast pracy bumelujesz

No a gdzie są raporciki?
Bardzo marne masz wyniki
Normy robisz jak przed rokiem
Jesteś zwykłym obibokiem

Z szefa swego weź przykłady
Zapamiętaj dobre rady
Norma zawsze jest zrobiona
Każda praca rozliczona
A przede mną wciąż zadania
I podejmę te wyzwania....

Szefie jedno mam pytanie.

Mów!

Czy Pan skończył opieprzanie?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

He, słabiutka... powiedzmy rymowanka, ale jakże życiowa, i za to chylę czoła... kiedy to coś czytałem, przed oczami widziałem własnego szefa, do tego te "normy", jakbym siebie widział w pracy z tą różnicą, że ja nie zbijam bąków;). Ogólnie może być, nie jest to, mógłbym powiedzieć proza użytkowa, moralizująca, jej treść (o formie zapominam) wynika z naszego życia. Przedstawia fakty i daje do myślenia, czemu nie?
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Powiem tak:
skoro ten wierszyk mnie rozbawił, to nie jest źle, bo ile w końcu można
czytać smutków i wzdychań na tym forum? Przydałby się jakiś poeta
kabaretowy i podejrzewam, że jego popularność rosłaby szybko (pod
warunkiem oczywiście, że forma równałaby się treści). Masz zadatki,
więc czekam co będzie dalej, bo uśmiech to zdrowie :)
A dla szefa ten wierszyk pokazałeś? Może doceniłby ukryte zdolności
swojego pracownika? :) Pozdrawiam z uśmiechem ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witam

A jaką byś byś proponował formę wiersza, by był rytmiczny?

Pytam, bo nie bardzo wiem jaki typ rymowania wybrać, to tego rodzaju wierszyków.

Nie ukrywam, że takim rymem pisze się najłatwiej.

Jeżeli możesz to podpowiedz jakiś pomysł.

A i jeszcze jeżeli możesz zapraszam do wiersza zamieszczonego w zeszłym tygodniu Raz prosiak...

Pozdrawiam

Mariusz
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Aniu tak jestem DelfinUM.

Umieszczam na tym forum wierszyki, ponieważ liczę na konstruktywne uwagi.
Ciebie także zapraszam do zeszłotygodniowego Raz prosiak...

Zależy mi na każdej opinii.

Raz... jest całą serią pisaną takim rodzajem rymu.


Co do mojego szefa. No cóż - udał że go nie zabolało ;)

Pozdrawiam

Mariusz
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witam

A jaką byś byś proponował formę wiersza, by był rytmiczny?

Pytam, bo nie bardzo wiem jaki typ rymowania wybrać, to tego rodzaju wierszyków.

Nie ukrywam, że takim rymem pisze się najłatwiej.

Jeżeli możesz to podpowiedz jakiś pomysł.

A i jeszcze jeżeli możesz zapraszam do wiersza zamieszczonego w zeszłym tygodniu Raz prosiak...

Pozdrawiam

Mariusz

Witam,

he więc tak, nie jestem nauczycielem, nie mam w naturze pouczania kogokolwiek i na jakikolwiek temat, dlatego byłoby miło, gdybyś zechciał mi wybaczyć moją manierę... Jakkolwiek, przyznaję że nie znoszę wierszy rymowanych, tj. wierszy sylabicznych a tym bardziej sylabotonicznych... podejście takie nie wynika z wybrednego gustu, ale od przyjętej filozofii na życie (na umieranie -Schopenhauer)... żadnych schematów, żadnych norm, żadnych morałów, żadnych pouczeń i żadnej dydaktyki... preferuję wiersz wolny, czasami biały, ale i tam czasami wprowadza się rym...
Przykro mi, że nie mogłem pomóc.... Jeszcze coś, jesteś dobry w tym co robisz, mnie nie musi się podobać, twój styl pisania przypomina rzeczywiście satyrę (przynajmniej w tym wierszu) a nawet limeryki (pod względem treści).

Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Skoro jesteś delfinUM, to powinieneś chyba wiedzieć,
że ja bardzo lubię delfiny :)
Jeśli chodzi o wiersz Raz prosiak... - widziałam, ale
jakoś ten dla mnie lepszy, chociaż tamten też był niczego
sobie. Rozumiem, że zależy Ci na każdej opinii, ale ja
nie jestem wielkim fachowcem, dużą rolę odgrywa u mnie
wyczucie - że tak powiem, dlatego technicznie za wiele
nie pomogę. Ale jeśli nadal będziesz umiał mnie wprowadzać
w dobry nastrój, to będę do Ciebie zaglądać i może czasami
coś tam uda mi się doradzić. A dzisiaj mogę powiedzieć tak
ogólnie: unikaj pospolitych słów typu - obibok, a w to miejsce
staraj się wstawiać coś bardziej wyszukanego i dosadnego.
To jest dobre:
"W czasie pracy mocz oddajesz"
bo uszczypliwe i śmieszne. I właśnie o takie efekty chodzi.
Więc pracuj, pisz i uśmiech nieś - ale mi się powiedziało ;)
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No to już mam fory ;)

Co do wiersza.

Tak masz rację, ten zwrot "mocz oddajesz" podoba się.

Co do obiboka. Szef to typowy karierowicz, postawiony na to stanowisko (po układach). Krótko mówiąc, napuszony głupek. Jego słownictwo, ani poziom umysłowy nie są więc na górnym poziomie. A pracownik w końcu nie wytrzymuje i mówi dwuznacznie (opieprzanie).
W pewien sposób ośmiesza szefa i jego głupotę.

Myślę, by usunąć zwrotkę od ... nieformalnie się ubierasz..., by trochę skrócić. Choć chciałem zaznaczyć, że szef to typowy krawat, a pracownik to analityk, informatyk, nieprzykładający wagi do ubrania.

Jestem ciekaw Twojego zdania.

Mam nadzieję, że wstawię jeszcze wiersze,które się Tobie spodobają.

Pozdrawiam serdecznie.

Mariusz
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




O teściowej mam, ale on jest taki sobie, więc dam go tu w komentarzu dla Ciebie.


Raz teściowa...

Raz teściowa tak do zięcia
Ty mi nie gnieć tak dziecięcia

Zięć się zrobił purpurowy
Lecz nie stracił chłopak głowy

Mama – w gardle mu utkwiło
ale ciągnął dalej miło
-złe wyciąga wnioski
niepotrzebne są te troski

Tak się dzieje u każdego
U młodszego, u starszego
Czyżby córka się skarżyła
I niezadowolona była

Ja czytałem, oglądałem
Z kolegami rozprawiałem
Wszyscy robią to tak samo
Jedni w nocy inni rano

Tu teściowa nań spojrzała
Lewa brew jej lekko drżała
Ty mój zięciu coś nie chwytasz!
Ty jej nie gnieć jak ją witasz!


Sama oceń, czy to się nadaje.

POzdrawiam

Mariusz
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • będąc jeszcze dzieckiem miałem absolutne prawo by nawet w dzień bać się strychowego półmroku i jego wiekowych pajęczyn   jednak gdy dziś się nań udałem poczułem zimny dreszcz na skurzę gdy nagle zamknęły się jego drzwi a nad głową przeleciał nietoperz a za starej grubo zakurzonej szafy do mych uszu doleciał cienki pisk   wówczas pomyślałem sobie że nie tylko dzieciństwa jest prawem bać się tego co ma wielkie oczy i szybko to miejsce opuściłem oglądając się za siebie  
    • @kollektiv miło za spojrzenie
    • Myślałem, że życie chce mi powiedzieć jedno Lecz się pomyliłem, gdy trafiłem w samo sedno Potencjał swój pełny odkryłem Spodobał mi się, w końcu poczułem, że odżyłem Konsekwencje może i będą duże, Ale też i czemu miałbym się sprzeciwiać własnej naturze? W domku opuszczonym się zaszyję I kto wie, może ludzie uznają, że już nie żyję.                             ********* Od dzieciństwa wmawiano mi, że będę nikim Nic nie osiągnę, mimo, że zawsze miałem dobre wyniki Rodzice - durnie - codziennie alkohol pili Często mnie do czerwoności bili Wstydziłem się gdziekolwiek wyjść Gdyż rany, które miałem ciężko było zakryć. Rówieśnicy wcale lepsi nie byli, Do różnych czynów się odważyli, Nigdzie bezpiecznie się nie czułem, Dla nauczycieli byłem chyba duchem, Prośby i skargi moje zostały zignorowane, Mieli na mnie totalnie wyjebane, I co, czy jakoś na to zareagowałem? Nie - dzieckiem byłem i strasznie się wtedy bałem. Lata mijały, a ja wciąż taki sam Cichy, nielubiany, w skrócie jeden wielki chłam W świat dorosłych wdrążyć się chciałem Lecz prawdę powiedziawszy, niczego nie umiałem Praca, pomyślałem, pozwoli mi się ogarnąć Myśli złych natłok na bok zepchnąć. W warsztacie samochodowym mnie zatrudnili, Jedynie sprzątania i mycia nauczyli Dziwnych bardzo ludzi tam spotkałem Chyba to nie dla mnie - pomyślałem Szkoda jednak tak szybko było się poddać, W końcu sam chciałem dorosłe życie poznać. Z czasem, okazało się, że popełniłem błąd Mogłem uciec jak najdalej z tamtąd Wparowali ludzie w broń palną uzbrojeni Jakieś pieniądze oni bardzo chcieli Bez wahania szefa mojego zastrzelili, Resztę pracowników śmiertelnie pobili Ja ukryłem się w jednej z szafek Głupi sądziłem, że nie zajrzą do wszystkich wnęk. Moje najgorsze obawy się spełniły Wydarzyły się rzeczy, które do końca życia będą mi się śniły Drzwiczki raptownie otworzyli Wyciągnęli mnie z kryjówki, kogoś zawołali, a potem mocno w głowę uderzyli Traciłem powoli przytomność, mocno na podłogę upadłem Krew ze mnie leciała, gdyż mokro pod głową miałem... Ocknąłem się po dłuższym czasie, Nie wiedziałem, co się wydarzyło właśnie Otumaniony przez chwilę byłem Lecz w końcu do podniesienia się odważyłem. Cholernie mnie bolała głowa, Cóż, przeżyłem jako jedyny, trochę szkoda W duchu tak bardzo umrzeć bym chciał, Ale los najwyraźniej inne plany miał. Udało mi się w końcu wstać Trochę ciężko mi było równowagę złapać Rozejrzałem się dookoła siebie uważnie Nie wiedziałem, czy ten spokój mogłem traktować na poważnie Po chwili ruszyłem przed siebie Nie ukrywam, czułem się wtedy bardzo niepewnie Otworzyłem pobliskie drzwi i wszedłem do głównej hali Cisza, nikogo nie było, wszyscy już pojechali... Nie miałem pojęcia jak zareagować Tak szczerze, to chciało mi śmiać, Widok tych wszystkich trupów Uświadomił mi ile w życiu doznałem trudów, Przecież ten jeden gość pod wpływem Dotykał mnie, kiedy po pracy się myłem A teraz leżał na ziemi martwy I tak jak cała reszta, zostanie on zapomniany. Od tego momentu inaczej się czuję, Morderstwami się strasznie lubuję, Nikomu tego nie mówiłem, W tamtym zakładzie niedobitków dobiłem,  Dziwną przyjemność mi to sprawiło I to uczucie w pamięci utkwiło, Zabrzmi to wręcz niepokojąco Myślenie o tym, działa na mnie kojąco. Rodzice całe życie mnie bili, Ogromną krzywdę psychiczną mi wyrządzili, W własnym domu bezpiecznie się nie czułem Z lękami się codziennie budziłem Siniaki miałem praktycznie na całym ciele, Tego całego gówna było jeszcze wiele, Ale powiedziałem temu dość, Niech sprawiedliwości stanie się zadość! Obudziło się we mnie dzikie zwierzę, A więc, zrobiłem to, do tej pory w to nie wierzę, Matkę i ojca z zimną krwią zabiłem I szczerze powiedziawszy, lepiej się poczułem Nie do opisania jednym słowem ulgę, Problem teraz, co zrobić z ciałami, kurdę... Może to najgłupsza rzecz jaką zrobiłem Ciała w ogrodzie, pod osłoną nocy, zakopałem Jeśli ich znajdą, a na pewno to się stanie Mnie na miejscu nie będzie, ukryję się póki co w jakimś pustostanie A kiedy uda mi się na bezpieczną odległość oddalić Cóż, mam nadzieję, że uda mi się kogoś dla zabawy zabić...                           ********* Cieszę się, że mogłem swoje myśli gdzieś zapisać, Moje życie móc w skrócie opisać. Co przyszłość pokaże, zobaczymy Gliny będą mnie ścigać za moje czyny Ale szczerze, jebać to... Dobrze się bawiłem, a to najważniejsze, ot co! Czy kiedyś coś tu jeszcze napiszę? Nie wiem, pewnie nie, to się jeszcze okaże...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Leszczym jesteś dżentelmenem :)  
    • @Deonix_ jasne, jak się nie kleci to się nie pisze :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...