Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Śniły mi się trzy apokalipsy. Za każdym razem podczas jednej nocy -
to wszystko ujawniało swoje powołanie. A później odwracam się do ciebie

i udaję, że moja skóra zacznie inaczej reagować na dotyk
pościeli. Przecież ktoś zawsze musi być w tym miejscu. Zawsze
powtarzałeś. Palce cierpną od ściskania powietrza, coraz częściej

pojawia się ta sama matryca nocy. Motywy rozrywają ściany.
To miasto musi zostać zniszczone. Każda kobieta nosi inne
imię i staję się podejrzaną. Każdy mężczyzna preferuje

wieczór. Małe zbrodnie spowalniają tempo przygotowań.
I w tym szpitalu powinnam zacząć umierać, jeszcze nie
wybrałam miesiąca, a ty chcesz pilnie porozmawiać.

I jeszcze raz będę pytać : ile ich było przede mną?
I zacznie język skomleć w środku, słońce zgasi kadr.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Widzicie Państwo, jak udało mi się uleczyć nieuleczalny przypadek?
I pomyśleć, że przytoczony wyżej komentarz padł z ust tego samego człowieka, który dotychczas posługiwał się tzw. językiem szaletowym: gówno gówno chybagówno napewnogówno, gdzie indziej oznajmiając pruderyjnie:
"jednej rzeczy nie da się tolerować -braku szacunku dla języka, którym się posługujemy".

stoczy-liście? tó mnustwo wojn karzdy po koleii poległ z hamstfem poszytym grafomaństfem a ja jeden wyfiodłem tego osopnika f pole!!!! :-))))
czas na inyh hoćby pod zmianom osobofosci pieknego imarzu ortogrfii na grafomaniem!!!!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No ile ich było przed Tobą? Pewnie masz numerek około 30. Kogo to obchodzi?
w ogóle po jaki ch** przejscie w ten styl biblijny na koniec?

wierszyk pisany na kolanie. rozterki nastolatki.
  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...