Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgubiłem się w sobie


Rekomendowane odpowiedzi

Nagle wszystko przystaje w swym ciągu
Gasną świece w kościele bez ducha
Tramwaj spóźnia się o całą wieczność
W moich wierszach nadzieja usycha
Gdzie tą duszę zachwianą podziałem?
Co to było, ten moment za życia?
Tak uciekło, jak sen niemożliwy
Czy nie wyjdzie wspomnieniem z ukrycia?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj
ciekawy wiersz, pewnie coś można mu zarzucić od strony technicznej,
ale ja nie jestem od tego specem, więc zostawiam to innym.
Dostrzegam tutaj bardzo trafne słowa:
"Gasną świece w kościele bez ducha" - poruszająca prawda
i jeszcze to: "sen niemożliwy" - piękne określenie
Życzę pogody Ducha i pisz następne wiersze

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Często w wierszach wypływa ze mnie agresja. Nigdy otwarta - raczej tłumiona, gdzieś jako dygresja...
Często staram sobie wyobrazić osobę, która przeżywa bardziej dotkliwie to, co ja właśnie przeżywam pisząc dany wiersz. Trochę staram się "bawić" w aktora. Skoro mam zamiar np. "wygarnąć" Światu jego błędy, to najlepiej zagrać szatana... ;)

Mam nadzieję, że pomogłem nieco w interpretacji.

Dziękuję też wszystkim pozostałym za pozytywne opinie. Sprawdziła się zasada, że wiersz powinien przeleżeć w szufladzie dłuższy czas.

Pozdrawiam!
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...