Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Posiedź przy mnie chwilkę
Otul mnie swymi pieszczotami
Nie ukrywaj tylko swych myśli
One i tak wyfruną jak gołębie
Ludzie mówią, że Ciebie nie ma
Ale to nieprawda
Ty żyjesz we mnie i dla mnie
Mówisz śpiewem ptaków
Gasnącą zorzą mnie usypiasz
Rozkwitłym bzem budzisz
Pieścisz blaskiem słońca
Śpiewem wody uspokajasz
Jesteś moją dobrą stroną
Dobrą częścią mego Ja
Daj mi siłę być równym Tobie
w sile, spokoju i mądrości
moja Mamo

[sub]Tekst był edytowany przez Marek Wieczorny dnia 16-04-2004 16:33.[/sub]

Opublikowano

Ten zwrot ku Dobrej Stronie, w prostych słowach podkreśla jak mocna jest więź i pragnienie współtrwania. Ujął mnie wers ostatni, do czego przyznaję się chętnie.

Co można lepiej?
1. pozbyć się jednego "i" z 1. lub 4. wersu;
2. coś zrobić z powielonym zaimkiem "mnie";
3. pieszczot zdecydowanie za dużo o jedną;
4. siła podwójna (oby nie: "silnia", bo to już dla mnie magia).

Pogodnie pozdrawiam.
A.

Opublikowano

Drogie Panie!
Serdecznie dziękuję za komentarze. Wdzięczny jestem za uwagi skreślone przez Panią Joannę, a serdeczne słowa Pani Patrycji wprowadziły mnie w lekkie zakłopotanie.
Najserdeczniej Panie pozdrawiam
Marek Wieczorny

[sub]Tekst był edytowany przez Marek Wieczorny dnia 16-04-2004 16:31.[/sub]

Opublikowano

To znowu ja... niestety. nie daje mi spokoju to zagęszczenie podmiotu, to zagarnianie, ech!
A może by tak inaczej, bez "mnie", "mi", np. :

Ty żyjesz we mnie i dla mnie
Mówisz śpiewem ptaków
Gasnącą zorzą usypiasz
Rozkwitłym bzem budzisz
Pieścisz blaskiem słońca
Śpiewem wody uspokajasz
Jesteś promiennną stroną
Dobrą częścią Ja
Daj moc być równym Tobie
w sile, spokoju i mądrości
moja Mamo

Opublikowano

Pani Joanno!
Dziękuję za sugestię co do zmian. Ta koncepcja zmiany treści jest bardzo ciekawa. Nie mogę jedynie zgodzić się na wyrzucenie "mego" przed "Ja". To dotyczy strony "mojego Ja", "mojego Ego". Przy propozycji Pani to "Ja" staje się pojęciem ogólnym.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny
[sub]Tekst był edytowany przez Marek Wieczorny dnia 16-04-2004 17:35.[/sub]

Opublikowano

Panie Marku, oczywiście, ma Pan prawo się nie zgodzić.
Cóż, chciałam (świadomie) uczynić ten wiersz czymś, co mogłabym sobie przywłaszczyć :)
Ale koniec żartów, przepraszam za nieograniczoną MĄ swobodę.

Z uśmiechem, licząc na pobłażliwość - A.

Opublikowano

Pani Joanno!
Chciałem ten nieudolny, kanciasty wiersz poświęcić wszystkim Mamom. Pani również...i nie interesuje mnie, czy jest Pani Mamą, czy nie. Przecież każda Osoba ma swoją Mamę. Ten wiersz jest również Pani wierszem i może z nim Pani robić, co się Pani podoba. Jeżeli uważa Pani, że tak będzie lepiej - niech będzie w tej wersji, którą Pani uważa za lepszą. Cieszę się, że Ktoś dłużej zatrzymał się przy tym temacie przeze mnie poruszonym.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny
Ps. Obiecała Pani komentarz w innej kwestii, a ja cierpliwie czekam.
MW

Opublikowano

Pani Ewo!
Dziękuję, że chciała Pani wypowiedzieć się na temat mojego wiersza tak ciepło. Pani wersja wiersza jest wspaniała. Wiersz jest "łatwiejszy" w czytaniu. Pokazała Pani prawdziwy komentarz, gdzie jest pomoc debiutantowi, a nie nieuzasadniona (tylko!) krytyka.
Za co serdecznie dziękuję i pozdrawiam
Marek Wieczorny

Opublikowano

Ewo, ja całkowicie się z Tobą zgadzam! Inne jest spojrzenie autora (zawsze subiektywne), a inne osób postronnych. Czasami w komentarzach jest jedynie stwierdzenie: wiersz zły. Ja optuję za rozwiniętymi wypowiedziami, które pozwolą na spojrzenie "z innej strony" na własną pracę. Ty tak właśnie uczyniłaś, i za to bardzo dziękuję.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...