*** (bujając w cumulusach)

[Paulina Bitner]

bujając w cumulusach
przytulała życie
w jabłkowym sadzie
śmiech puszczała na wiatr

włosy malowane nutą światła
nocy moc pod powieką
zamkniętą w myśli spowitej
aurą otuloną
widywałam

miękkim ołówkiem ciągnęła linie autoportretu
pod fascynacją barwy, światła i dźwięku
echa słodkich dni nie przybędą
na przepojone widzijejsię

utopiła talent w kilkudziesięciu procentach
pozostałości ściekają po brzegu kieliszka

[Anna Siedem]

Bardzo to zwiewne, lekkie i delikatne, kobiece. Fajny pomysł z cumulusami -
jedno słowo, a jak dużo daje. Ostatnia strofa...jak często w życiu bywa,
ale nie musi być wcale. Pięknie to zrobiłaś Paulinko, gratuluję debiutu.
Co dalej, chętnie poczytam. Pozdrawiam ciepło, cumulusowo...

[Katarzyna Leoniewska]

Bardzo ładny autoportret, taki "impresjonistyczny"...

[Rafał_Leniar]

Całkiem smaczne i zręczne jak na debiut. Mam nadzieję, że z biegiem czasu pani wiersze będą lepsze, lepsze, lepsze.

Pozdrawiam.

[Katarzyna Leoniewska]

Och, to powinno być dążeniem każdego poety! ;)

[Nata_Kruk]

Paulino, pierwsza strofka, jak dla mnie, w porządku... jednak druga, nie jest już tak płynna w czytaniu, poprzestawiałabym ciutkę.
W trzeciej (...) "na przepojone widzijejsię" . . . . a może... na jej przepojone widzimisię
To chyba nie autoportret, mowa o kimś innym.
Debiut całkiem przyzwoity, plusik. Pozdrawiam serdecznie... :)