Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

…i powiedział Ci
że, nie kocha Cię
że, już
dosyć ma
i
że, odejść chce

…że
to, wszystko co
do tej pory Wy…

NIE!

…i spłynęła łza
po policzku Twym

…i nie było dnia
znikło, słowo My!

…i marzenia Twe
wnet
spowiła mgła

po policzku Twym
razem z nim
spłynęła łza.

Opublikowano

drogi Arturze,
widzę, że debiut więc powiem coś bardziej konstruktywnego niż "straszne".
nie podoba się i nie może się spodobać bo:
1)wielokropki, niepotrzebne
2) strofy od "i"
3)NIE zupełnie już nie
4) temat już tak wywierszowany, że się bardziej nie da
ogólnie mało oryginalności, odkrywczości w tym wszystkim. Robisz podstawowy błąd początkującego, sięgasz po bardzo górnolatające tematy. A bez odpowiedniego warsztatu to nawet nie ma co o nich myśleć. Wiem, najłatwiej pisze się o tym co nas bezpośrednio dotyczy, ale żeby dojść do takiego poziomu wtajemniczenia "trzeba najpierw umieć napisać dobry wiersz o jugurcie" jak to tu ktoś kiedyś powiedział.
Mam nadzieję, że wiesz o co mi chodzi.
pozdrawiam i życzę powodzenia

Opublikowano

Oj nie, nie tędy droga!!!
Zważywszy, że to początki półki co proponuje dużo więcej czytać niż pisać, na pierwszy ogień polecam Edwarda Stachurę „Zobaczysz” wiersz o podobnej tematyce ale jakże odmiennym wykonaniu.
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wyczuwam cię  w nierzeczywistym    w odbicu wspomnienia  niekończącego się  dotyku   pod późnym niebem grudnia  w niskiej energii ciemnej  białe gorąco    pokwitanie ust dłoni  złoty sen wspólnego   ciała                          
    • @Migrena - to historia o człowieku- w alegorii zimy. Bo człowiek upada zawsze i jak zwykle. I nie sztuką jest upaść, sztuką jest podnieść się i iść dalej. Zima bajkowa jest tylko zza bezpiecznej szyby- gdzie ciepło i swojsko. Życie takim nie jest.   Per aspera ad astra. lubię Gdańsk, lubię miejscowości nadmorskie, bo tam przeważnie zawsze wieje wiatr. Warto pod prąd, nawet wtedy gdy trudno, a po twarzy zacina deszcz czy śnieg z lodem, gdy boli. To tak jak z miłością- zaufać tej prawdziwej. Piękny wiersz Jacek. Bardzo.
    • Putin ty cholerny draniu twoje chore marzenia  trzeba leczyć   człowieku obudź się zrozum co to są smutki i łzy   Putin kim ty jesteś że swoi się ciebie boją nie mają snów   nie kombinuj nie ma sensu byś wrogiem był   Putin po co ci ten grzech za który i tak kiedyś słono zapłacisz   proszę zrozum to że  wschód  słońca i zachód ma sens    
    • @Berenika97 ... a świat  świat nie zna zakazów  nie raz byśmy chcieli  aby zapomniał  a on  on nie zważa na gorycz    z wszystkiego  potrafi wyczarować ... nie słodycz  ona szkodzi  ale światło prowadzące  do tego co chwilowo  ugrzezło w duszy    już się robi jaśniej  kawa nie parzy  nie jest za zimna   jest w sam raz  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Berenika97  wiersz niemalże brzmi jak liturgia, albo japoński ceremoniał picia herbaty (tu kawy) Piję kawę- zawsze rano z mnóstwem mleka i z cukrem. herbaty nie lubię zbytnio- chyba że dla towarzystwa- i w odróżnieniu jej nie słodzę
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...