Wersja na upalne dni

[Paweł_Kolcaty]

Kluczem o numer mniejszym od tych, co Piotr swe bramy,
zwyczajem starszej gejszy altankę otwieramy.
Dostała szklankę wody hortensja na balkonie.

Okulary na nosie, sekator w prawej dłoni –
ruszamy ścieżką w obchód, rytualny poniekąd,
w uroczą egzotykę, nasze blisko-daleko.

I trawy bujnym wzrostem zaszumiały,
powojnik wwił się w szparę u powały;
naparstnic barwne kiście, jak w kościele,
i grają wniebogłosy bracia trzmiele.

Trącam dłonią jej przegub (wierzcie, chciałem najczulej),
mijam żuka spod krzewu. – Siądźmy Maryś na chwilę;
wypoczną podopieczne, dla nas w cieniu bezpieczniej.

[wesoły grabarz]

na nie

[Sylwester_Lasota]

na tak ;)

[zak stanisława]

zrobiło się swojsko sielsko, anielsko
ale ostatnią bym zmieniła....
pozdrawiam ES

[Sylwester_Lasota]

przepraszam za lapidarność poprzedniego komentarza, ale nie mogłem się powstrzymać ;). wiersz mi się bardzo podoba, a bracia trzmiele rozbroili mnie zupełnie. zastanawiam się tyko, jak by to wyglądało gdyby to puścić jednym ciągiem, bez zwrotek... tak się zastanawiam... no i troszeczkę rzeczywiście końcówka jakby odbiega, ale w sumie, jak dla mnie, może być. kłaniam się nisko i pozdrawiam serdecznie.

[Fagot]

Przykro mi do mnie to po prostu nie przemawia :-(
Pozdrawiam

[Oxyvia]

A ja nie będę chwalić, bo Paweł się boi moich komentarzy. ;-)

[Paweł_Kolcaty]

;-) Jak anginy. :)))

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

na anginę polecam lody!

[Oxyvia]

O, ja też! - moja córka zawsze dostaje po lodach! ;-)