Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Karnawał miasta

Alicja Czekaj
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Alicja Czekaj

Alicja Czekaj

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Splątana z światlem dnia
biegam ulicą
niby polaną
I nogi w rosie
od spalin mokrej
brudzę
Splątana z światłem dnia
myśli rozbudzam ze snu
niedospanego
dzisiejszej nocy
Splątana z światłem dnia
niby modelka
bez zbędnych kwestii
unoszę głowę
A wszystkie trudne
myśli
rozkładam niczym
ręce

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie żałuje głupich dni

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Domysły Monika - @Rafael Marius - dzięki - 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Cisza sen i pająk

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - zgadza się  warsztat to dział  w którym wyłapujemy niedociągnięcia              i co nas w wierszu boli - tak to działa -                                                                                     Pzdr. Witaj - dzięki za szczery komentarz -                                                                        Pzdr.
    • Marek.zak1
      ***

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Mieszkałem obok Instytutu Kardiologii w Aninie. Chorzy, na terapii, przed zabiegami, czy po, byli też odwiedzani przez swoje sympatie i takich przypadków  było niemało. Mówiono, że piękniejszej śmierci nie ma, szybka, w w ramionach ukochanej. 
    • Florian Konrad
      Mutoskop

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @Naram-sin Tak. I, niekiedy, do pisania wierszy :)
    • Florian Konrad
      Prototaxites

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      gatunek sprzed wieków: uczucie pustki. nie istnieje od dziesięcioleci, więc dzięki temu rozrasta się, wystrzeliwuje pod niebo. jest dobre w biomimetyzmie, tym swoim bezczelnym rośnięciu na suchych, podczaszkowych bagnach, czy innych ziewowiskach. nauczyło się idealnie naśladować organiczność. niemal każdy z nas początkowo pomyli się, weźmie je za stan naturalny. a to sztuczny ból, produkt poskładany ze źle dobranych podróbek. niekiedy: pozorna, pełna opaczności logika, istny passat marki audi. to zepsuty namiernik wskazujący jak najgorszy kierunek, odprysk pamięci, która jest dobra, ale mało wierna oryginałowi, biurowy gwóźdź robiący za wizytownik, ostrze z blachy, na które nabijane są nazwiska, adresy, prymitywny przyrząd do szeregowania-przekłuwania wszystkiego, co powinno pozostać we wspomnieniach: naszych prawd kwiatów i innych używek, prawd nietoperzy ze starych filmów grozy filuternie podrygujących na zbyt grubych, by nie dało się ich nie zauważyć, drutach.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...